Επιστήμη του ΠνεύματοςS


Hourglass

Η αργοπορία κάτω από το επιστημονικό μικροσκόπιο

Σε τι οφείλεται το πρόβλημα της ασυνέπειας προσπαθούν να εντοπίσουν οι ερευνητές, υποστηρίζοντας ότι πίσω από αυτήν μπορεί να κρύβονται η υπερβολική χαλαρότητα, το multitasking και η αδυναμία προγραμματισμού
αργοπορία
Μία από τις θεωρίες των ειδικών γύρω από την αιώνια αργοπορία είναι ότι συχνά τα ασυνεπή άτομα καλούνται να παίξουν τον ρόλο του « ζογκλέρ » ανάμεσα σε πολλές και παράλληλες δραστηριότητες
Ολοι μας έχουμε κάποιον γνωστό ή φίλο που είναι μόνιμα «τσακωμένος» με το ρολόι του. Ερευνητές αποκαλύπτουν ότι η αργοπορία μπορεί απλά να αποτελεί χαρακτηριστικό της προσωπικότητας κάποιων ατόμων, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να υπολογίσουν πόση ώρα μπορεί να τους πάρει μια δραστηριότητα.

Οι «πολέμιοι» της ακρίβειας, σύμφωνα με τους ειδικούς, τείνουν να είναι πιο χαλαροί τύποι, σε αντίθεση με τα προγραμματισμένα άτομα που θέτουν στόχους και τα οποία τείνουν να είναι στην ώρα τους.

Μελετώντας την ασυνέπεια

Μελέτη ερευνητών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο, η οποία βασίστηκε στη χρονική ακρίβεια 181 χειριστών του μετρό στην πόλη της Νέας Υόρκης και δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Human Performance, έδειξε ότι τα άτομα που προσπαθούν να εκτελέσουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα - το γνωστό multitasking - ξεφεύγουν συχνά από τα χρονικά όρια με αποτέλεσμα να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους με καθυστέρηση.

Προηγούμενη μελέτη των ιδίων είχε δείξει ότι οι άνθρωποι που δουλεύουν σε γρήγορους ρυθμούς και έχουν στόχους (τύπος Α, όπως τον ονόμασαν οι ερευνητές) τείνουν να είναι τυπικά στην ώρα τους, ενώ τα πιο χαλαρά άτομα (τύπος Β) συνήθως καταφθάνουν αργοπορημένα.

Whistle

Πως να αναγνωρίσετε τη νευρική κατάρρευση

mental breakdown
Όλοι αισθανόμαστε στρες συχνά-πυκνά, αλλά μερικές φορές αυτό ξεπερνάει τα όρια, με συνέπεια να αρχίσει να νιώθει κανείς «μουδιασμένος» και αδύναμος να διαχειριστεί οποιοδήποτε θέμα της καθημερινότητάς του.

Αυτού του είδους η συναισθηματική κατάρρευση δεν επέρχεται από τη μια μέρα στην άλλη. Προηγείται μία περίοδος χρόνιου στρες το οποίο εντείνεται διαρκώς και φέρνει τελικά τον πάσχοντα σε μία κατάσταση «μόνιμης επιφυλακής», κατά την κυρία Charlotte Watts, ειδικό σε θέματα στρες από το Λονδίνο και συγγραφέα του βιβλίου The De-Stress Effect που κυκλοφόρησε προσφάτως στη Βρετανία.

Όταν αυτή η κατάσταση συνεχίζεται, μπορεί να εξαντλήσει κάθε ψυχικό απόθεμα του ατόμου και να το αφήσει εξαντλημένο και «άδειο», δίχως κίνητρα και αντιδράσεις στο παραμικρό - σαν να έχει κλειστεί σε έναν δικό του κόσμο για να αφήσει το μυαλό και την ψυχή του να ξεκουραστεί.

Η δρ Watts λέει πως υπάρχουν ορισμένες φράσεις-κλειδιά και μία σειρά από συμπτώματα που δείχνουν ότι το στρες έχει αρχίσει να ξεφεύγει από τα όρια.

Οι καθοριστικές φράσεις που μονότονα επαναλαμβάνουν όσοι βρίσκονται στα πρόθυρα νευρικής κατάρρευσης είναι κάτι σαν:

Σχόλιο: Είναι θέμα ζωής και θανάτου να μάθουμε να λέμε "όχι" πρωτού το σώμα μας το πει για εμάς: "Όταν το σώμα λέει Όχι"


Phoenix

Κριτική σκέψη και πως να την καλλιεργήσουμε

critical thinking
Κριτική σκέψη είναι η νοητική και συναισθηματική λειτουργία κατά την οποία το άτομο αξιολογεί την αξιοπιστία των πληροφοριών και αποφασίζει τι να σκεφτεί ή τι να κάνει μέσω συλλογισμών που γίνονται με βάση όλα τα δυνατά στοιχεία που μπορεί να έχει στη διάθεσή του.

Αρχικά το άτομο μαθαίνει να στέκεται κριτικά όταν γνωρίζει τι να ρωτά πώς και πότε και στη συνέχεια πώς να σκέφτεται λογικά πότε και ποιες μεθόδους και στρατηγικές να χρησιμοποιεί για να αντιμετωπίσει μια κατάσταση.

Οι δεξιότητες κριτικής σκέψης είναι σημαντικές για τη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών. Η εισαγωγή αυτών των δεξιοτήτων μπορεί να αρχίσει ήδη από την προσχολική ηλικία. Είναι σημαντικό ότι οι δεξιότητες ανάλυσης, σύγκρισης και σύνθεσης πρέπει να αναπτυχθούν σε μικρή ηλικία, ώστε οι μαθητές να μπορούν να τις εφαρμόσουν σε κατάλληλες καταστάσεις, είτε στην ακαδημαϊκή ή την προσωπική τους ζωή.

Η κριτική σκέψη περιλαμβάνει ένα πολύπλοκο συνδυασμό δεξιοτήτων. Ανάμεσα στα κύρια χαρακτηριστικά είναι τα εξής:

Σχόλιο: Σε μια εποχή που ανακριβής και λανθασμένες πληροφορίες και ιδέες μας βομβαρδίζουν ανά εικοσιτετράωρο, η κριτική σκέψη και η ικανότητα να διασχίσουμε όλα αυτά τα ψέματα για να φτάσουμε στην αντικειμενική αλήθεια, είναι ζωτικής σημασίας.


Toys

Η μητρότητα αλλάζει για πάντα τη ζωή και τον εγκέφαλο μιας γυναίκας

motherhood
Η απόκτηση παιδιού αλλάζει κυριολεκτικά τη ζωή μιας γυναίκας. Οπως μάλιστα δείχνει τώρα μια νέα μελέτη, η εγκυμοσύνη αλλάζει ακόμη και τον εγκέφαλο των γυναικών και μάλιστα μόνιμα. Και αυτό διότι ο «καταρράκτης» των θηλυκών ορμονών κατά τη διάρκεια της κύησης μπορεί να επηρεάσει τμήματα-«κλειδιά» του κεντρικού νευρικού συστήματος της μητέρας, σύμφωνα με τελευταία ερευνητικά στοιχεία.

Φως στην εγκυμοσύνη αλλά και στην εμμηνόπαυση

Τα νέα ευρήματα παρουσιάστηκαν στο συνέδριο της Καναδικής Ενωσης Νευροεπιστημών, το οποίο έλαβε χώρα από τις 24 ως τις 27 Μαΐου στο Βανκούβερ του Καναδά. Μαρτυρούν ότι η κύηση μπορεί να επηρεάσει τον γυναικείο εγκέφαλο, την ίδια στιγμή όμως μπορούν να ρίξουν φως στην ήδη υπάρχουσα αψιμαχία των ειδικών σχετικά με το αν η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης που λαμβάνουν γυναίκες στην εμμηνόπαυση μπορεί να επηρεάσει τον κίνδυνο εμφάνισης νόσου Αλτσχάιμερ αργότερα στη ζωή.

Η μελέτη επικεντρώθηκε σε δύο από τα οιστρογόνα που χρησιμοποιούνται από τις εμμηνοπαυσιακές γυναίκες και έδειξε ότι μπορούν να έχουν μια πολύπλοκη επίδραση η οποία εξαρτάται από την ηλικία της κάθε γυναίκας, καθώς και από το αν έχει γεννήσει ή όχι.

Παρότι η ερευνητική δουλειά διεξήχθη σε αρουραίους στο εργαστήριο, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας στο Βανκούβερ του Καναδά πιστεύουν ότι τα αποτελέσματα αφορούν και τους ανθρώπους καθώς εμπλέκονται οι ίδιες ορμόνες και εγκεφαλικά κύτταρα.

Key

Λέμε ψεματάκια καθημερινά για να μην πληγώσουμε τους γύρω μας

πινόκιο
Τα μικρά αθώα ψεματάκια είναι μέσα στη ζωή, ιδιαίτερα όταν σκοπός είναι να διευκολύνουν και να «ελαφρύνουν» δύσκολες καταστάσεις. Οταν όμως αυτά λαμβάνουν διαστάσεις με αποτέλεσμα να μετατρέπονται σε καθημερινή τακτική, τότε ίσως να προκαλούν περισσότερα προβλήματα από την «ωμή» αλήθεια.

Βρετανική δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για χάρη της ασφαλιστικής εταιρείας Privilege και στην οποία έλαβαν μέρος 2.000 άτομα έδειξε ότι το ωραίο φύλο είναι εκείνο που έχει μεγαλύτερη τάση να λέει... κι ένα ψεματάκι παραπάνω. Οπως φάνηκε από τις απαντήσεις των εθελοντών, τέσσερις στις πέντε γυναίκες δήλωσαν ότι θα πουν ένα ψέμα σε καθημερινή βάση.

Κάποιες από τις συμμετέχουσες μάλιστα παραδέχθηκαν ότι κατά τη διάρκεια μιας ημέρας ενδεχομένως τα ψέματά τους να αγγίξουν τα... 30! Από την άλλη πλευρά, δύο στους τρεις άνδρες δήλωσαν ότι λένε ψέματα καθημερινά. Η γενικότερη εικόνα, παρ' όλα αυτά, σύμφωνα με τις απαντήσεις των εθελοντών, δεν είναι τόσο άσχημη όσο και τα στατιστικά στοιχεία, καθώς οι περισσότεροι τείνουν να χρησιμοποιούν μικρά ψεματάκια με σκοπό να μην πληγώσουν τα συναισθήματα των γύρω τους.

Σχόλιο: Ας μη λέμε ψέματα... τις περισσότερες φορές ψευδόμαστε για να βελτιώσουμε την εικόνα μας προς τα έξω. Δυστυχώς, τα περισσότερα ψέματα που λέμε, και δεν το καλύπτει η παραπάνω έρευνα, είναι στον εαυτό μας. Διαβάστε το ακόλουθο:

Η Πρώτη Μύηση


Butterfly

Πίσω από κάθε μας ανάσα, το διάφραγμα

Diaphragm-Breathing
Kάποιοι μύες παίρνουν όλη τη δόξα. Οι μποντιμπίλντερς επιδεικνύουν τους φουσκωμένους τους τρικέφαλους, ενώ οι σπρίντερς τις «κοφτερές» γωνίες των γαμπών τους. Ομως βαθιά μέσα σε όλους μας, ένας λεπτός μυς κάνει μια ηρωική δουλειά στην αφάνεια. Για να εισπνεύσουμε, ευθυγραμμίζουμε το διάφραγμα που έχει σχήμα θόλου, ενώ για να εκπνεύσουμε, χαλαρώνουμε τον μυ. Το διάφραγμα μας παρέχει οξυγόνο πάνω από δέκα φορές το λεπτό, περίπου μισό δισεκατομμύριο φορές κατά τη διάρκεια 80 χρόνων ζωής.

«Είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από το διάφραγμα» λέει η Γκάμπριελ Κάρντον, μια βιολόγος από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα των ΗΠΑ. «Το παίρνουμε όμως ως δεδομένο κάθε στιγμή που αναπνέουμε». Για τη δρα Κάρντον, το διάφραγμα δεν είναι απλά υποτιμημένο, αλλά και αινιγματικό. Ολα τα θηλαστικά έχουν διάφραγμα. Κανένα όμως από τα άλλα ζώα δεν διαθέτει τέτοιο όργανο. «Εχουμε μία πολύ διαφορετική λύση για την αναπνοή σε σχέση με τα ερπετά και τα πουλιά», λέει η δρ Κάρντον. Πριν από την εξέλιξη του διαφράγματος, οι ερπετοειδείς πρόγονοί μας πιθανώς να ανέπνεαν με τον ίδιο τρόπο που αναπνέουν και σήμερα τα ερπετά, χρησιμοποιώντας δηλαδή ένα περίβλημα μυών για να πιέσουν τα πλευρά.

Οταν εξελίχθηκε το διάφραγμα, η αναπνοή άλλαξε δραστικά. Τα θηλαστικά απέκτησαν ένα ισχυρότερο και αποτελεσματικότερο μέσο για να εξασφαλίσουν μια σταθερή παροχή οξυγόνου. Η εξέλιξη του διαφράγματος πιθανώς να ευθύνεται και για την ανάπτυξη του θερμόαιμου μεταβολισμού των θηλαστικών. Χωρίς διάφραγμα, οι άνθρωποι πιθανώς να μην ήταν ικανοί να εξελίξουν έναν γιγάντιο εγκέφαλο, που έχει τεράστιες ανάγκες οξυγόνου.

Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι το διάφραγμα εξελίχθηκε μέσω κάποιας αλλαγής στον τρόπο ανάπτυξης των εμβρύων των θηλαστικών: Πιθανώς κάποιες μεταλλάξεις να οδήγησαν ορισμένα εμβρυονικά κύτταρα να δημιουργήσουν έναν εντελώς νέο μυ. Η δρ Κάρντον και άλλοι ερευνητές προσπαθούν να καταλάβουν αυτή την αλλαγή, αλλά και γιατί κάποιες φορές ο μυς αυτός αποτυγχάνει να αναπτυχθεί. Ενα στα 2.500 μωρά γεννιέται με μία τρύπα στο διάφραγμά του. Το συκώτι, το έντερο και τα κοιλιακά όργανα του μωρού, μέσω αυτής της τρύπας, πιέζουν προς τα πάνω τους πνεύμονες, καθυστερώντας έτσι την ανάπτυξή τους και εμποδίζουν την αναπνοή του νεογνού. Το ένα τρίτο περίπου των μωρών που γεννιούνται με συγγενή διαφραγματοκήλη πεθαίνουν. Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι κάποιες μεταλλάξεις σε συγκεκριμένα γονίδια μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης τέτοιων κηλών, χωρίς όμως να έχουν καταφέρει να εντοπίσουν πώς αυτά τα γονίδια δημιουργούν το διάφραγμα. Η δρ Κάρντον και οι συνάδελφοί της ανέπτυξαν πρόσφατα κάποια νέα εργαλεία που τους επέτρεψαν να ρίξουν μία πιο κοντινή ματιά σε αυτό τον μηχανισμό και στις 25 Μαρτίου δημοσίευσαν τα αποτελέσματά τους στο επιστημονικό περιοδικό Nature Genetics.

Σχόλιο: Το πρόγραμμα αναπνοών, Éiriú Eolas, θα σας διδάζει ένα εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο διαφραγματικής αναπνοής πουφέρνει σε ισορροπία το σώμα και το μυαλό μας. Μπορείτε να τον χρησιμοποιήσετε οπουδήποτε και οποτεδήποτε για άμεσα αποτελέσματα: για έλεγχο φοβιών, για γρήγορη ανάκτηση δυνάμεων μετά από σοκ, ή σε καταστάσεις υπερέντασης όπου απαιτείτε αποφασιστική δράση και ο έλεγχος του στρες είναι απαραίτητος.


Palette

Νέα μελέτη: Η καλλιτεχνική δημιουργικότητα συνορεύει με την τρέλα

scream
H γενετική μελέτη έρχεται να αναζωπυρώσει τη χρόνια διαμάχη κατά πόσο υπάρχει στους καλλιτέχνες αυξημένο γενετικό υπόβαθρο ψυχικών παθήσεων ή όπως θα έλεγαν παλαιότερα σε ποιο βαθμό η καλλιτεχνική δημιουργικότητα συνορεύει με την τρέλα. Ήδη, από την αρχαία Ελλάδα είχε τεθεί- από τον Αριστοτέλη και άλλους- το ζήτημα της πιθανής σχέσης δημιουργικότητας και τρέλας, ένα ερώτημα που έθιξαν αργότερα διάφοροι άλλοι φιλόσοφοι και καλλιτέχνες, όπως ο Σενέκας, ο Σέξπηρ και ο λόρδος Βύρων.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Κάρι Στέφανσον της ισλανδικής εταιρείας γενετικής deCODE, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροεπιστήμης Nature Neuroscience, σύμφωνα με τις βρετανικές Γκάρντιαν και Ιντιπέντεντ, συσχέτισαν γενετικά και ιατρικά δεδομένα από 86.000 Ισλανδούς. Διαπίστωσαν ότι οι καλλιτέχνες ανάμεσα σε αυτά τα άτομα (ζωγράφοι, μουσικοί, συγγραφείς, χορευτές κ.α.) είχαν κατά μέσο όρο 17% μεγαλύτερη πιθανότητα να διαθέτουν στο γονθιδίωμά τους γονίδια που αυξάνουν τον κίνδυνο για σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή.

Σε μία δεύτερη φάση, οι ερευνητές έκαναν κάτι παρόμοιο με 35.000 άτομα στην Ολλανδία και τη Σουηδία, διαπιστώνοντας μία ακόμη μεγαλύτερη συσχέτιση μεταξύ δημιουργικότητας και ψυχικής πάθησης, καθώς όσοι ήσαν καλλιτέχνες, είχαν 25% μεγαλύτερη πιθανότητα να διαθέτουν τα σχετικά γονίδια αυξημένου κινδύνου, από ό,τι οι άνθρωποι με λιγότερο δημιουργικά επαγγέλματα (χειρώνακτες εργάτες, αγρότες, πωλητές κ.α.).

«Για να είναι κανείς δημιουργικός, πρέπει να σκέφτεται διαφορετικά. Και όταν είναι διαφορετικός, τότε υπάρχει η τάση να θεωρείται παράξενος, τρελός ή παράφρων» δήλωσε ο Στέφανσον. Από την άλλη, πρόσθεσε ότι «όταν οι άνθρωποι δημιουργούν κάτι καινούριο, καταλήγουν να κινούνται μεταξύ λογικού και παράλογου. Τα νέα ευρήματα υποστηρίζουν την παλαιά αντίληψη περί της τρελής μεγαλοφυίας. Η δημιουργικότητα μάς έχει δώσει τον Μότσαρτ, τον Μπαχ, τον Βαν Γκογκ. Είναι μία ιδιότητα πολύ σημαντική για την κοινωνία. Όμως, συνιστά κι έναν κίνδυνο για το ίδιο το άτομο και το 1% του πληθυσμού πληρώνει το τίμημα γι' αυτήν τη δημιουργικότητα».

Σχόλιο: Ίσως έχουμε λάθος αντίληψη του τι αποκαλούμε ψυχικές ασθένειες. Όπως έιπε κι ο Joseph Campbell, "Δεν μπορείς να έχεις δημιουργικότητα, αν δεν αφήσεις πίσω σου τα καθωσπρέπει, τα δεδομένα, όλους τους κανόνες".


Hearts

Αλτρουισμός για την καλή υγεία των παιδιών μας

αλτρουισμός
Οι γονείς που διδάσκουν από μικρή ηλικία στα παιδιά τους να βοηθούν όσους έχουν ανάγκη, τα βοηθούν να μεγαλώσουν πιο καλά και να είναι πιο υγιή.

Αυτό υποστηρίζει μια ομάδα ψυχολόγων, η οποία διεξήγαγε ένα πείραμα αλτρουισμού σε 74 παιδιά ηλικίας τεσσάρων ετών, τα οποία δεν είχαν πάει ακόμη σχολείο.

Μάλιστα, όπως αναφέρει δημοσίευμα της MailOnline, οι ερευνητές ανακάλυψαν ακόμη, ότι τα παιδιά από λιγότερο εύπορες οικογένειες ήταν πιο πιθανό να είναι πιο γενναιόδωρα απέναντι στους φτωχούς και τους άπορος, σε σχέση με παιδιά από οικογένειες με υψηλά εισοδήματα.

Τα συμπεράσματα της μελέτης τους δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Psychological Science.

Σύμφωνα με αυτή, όσοι είναι πιο γενναιόδωροι, με προσωπικό κόστος, είναι σε καλύτερη θέση να ελέγχουν τα επίπεδα του άγχους τους μέσω του πνευμονογαστρικού νεύρου του σώματος.

Ο έλεγχος αυτού του νεύρου, που ρυθμίζει το στρες από τον εγκέφαλο στο υπόλοιπο σώμα, οδηγεί σε καλύτερη σωματική και ψυχική υγεία καθώς μεγαλώνει κανείς, σύμφωνα με τους επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.

Σχόλιο: Πνευμονογαστρικό Νεύρο και Συμπόνια

Αντιμετωπίστε τη ζωή με το Éiriú Eolas, το πρόγραμμα ανακούφισης από το άγχος


Toys

Προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε τη γλώσσα των μωρών

Ουάαααα, ουάαααααα, ουάααααα! Το κλάμα του μωρού σας αποτελεί ένα εμφανέστατο σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά με το μικρό σας. Ωστόσο, όπως αποκαλύπτει μια νέα μελέτη, οι περισσότεροι γονείς δεν μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από τους λυγμούς, τις κραυγούλες και τα μπα, μπα, μπα του βρέφους τους - εκτός από μία περίπτωση: όταν το μωράκι τους θέλει να παίξει.
μωρό κλαίει
Η αποκρυπτογράφηση της μωρουδίστικης γλώσσας

Η προσπάθεια να αποκρυπτογραφηθούν οι φαινομενικά... ακατάληπτες μωρουδίστικες φωνές αποτελεί για τους γονείς μια πρόκληση σε καθημερινή βάση. Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα μωρά απλώς εξασκούνται στο να μάθουν να μιλούν, ενώ κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι όλοι αυτοί οι ήχοι έχουν κάποιο υποβόσκον νόημα.

«Τα μωρά πιθανότατα δεν συνειδητοποιούν ότι θέλουν κάτι να μας πουν» αναφέρει η Τζίτκα Λιντοβά, εξελικτική ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Charles στην Πράγα της Δημοκρατίας της Τσεχίας. Αντιθέτως, όπως λέει η ειδικός, τα βρέφη προσπαθούν να επικοινωνήσουν τα συναισθήματά τους. Ωστόσο μπορούν οι ενήλικοι να καταλάβουν αυτά τα συναισθήματα;

Rainbow

'Eνα ειλικρινές χαμόγελο μεταφράζεται σε συνεργασία στις νέες γνωριμίες

smile
Ένα χαμόγελο είναι το «κλειδί» για να οδηγηθεί κανείς στη δημιουργία νέων σχέσεων στον κοινωνικό του κύκλο.

Μάλιστα, όπως επισημαίνουν ερευνητές από τις ΗΠΑ, οι άνθρωποι είναι πιο δεκτικοί στα θετικά συναισθήματα, όταν δημιουργούν νέους δεσμούς, απ' ό,τι στα αρνητικά, όπως ο θυμός, η θλίψη ή η περιφρόνηση.

Βέβαια, σύμφωνα με τους ερευνητές η προσποίηση δεν είναι καθόλου καλή τακτική, καθώς οι άνθρωποι μπορούν να αναγνωρίσουν ένα ειλικρινές χαμόγελο από χιλιόμετρα μακριά.

Η νέα αυτή έρευνα, με επικεφαλής την Belinda Campos από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Motivation and Emotion.

«Τα ευρήματά μας παρέχουν νέα στοιχεία γύρω από τη σημασία των θετικών συναισθημάτων στα κοινωνικά περιβάλλοντα και υπογραμμίζουν το ρόλο τους στην ανάπτυξη νέων κοινωνικών σχέσεων» εξήγησε η ίδια και συνέχισε: «Οι άνθρωποι είναι πολύ δεκτικοί στα θετικά συναισθήματα των άλλων και μπορούν να εναρμονιστούν περισσότερο με αυτά, απ' ό,τι με τα αρνητικά».

Οι ερευνητές διεξήγαγαν δύο έρευνες για να εξετάσουν το ρόλο που παίζουν στις σχέσεις τα θετικά συναισθήματα, τα οποία θεωρούνται σημάδια συνεργασίας.