Η οικονομική κρίση έχει συμβάλλει στη δημιουργία ενός από τα πιο διάσημα σύνδρομα των τελευταίων χρόνων, του συνδρόμου της επαγγελματικής εξάντλησης, γνωστού και ως burn out. Το σύνδρομο αυτό κάνει τους εργαζόμενους να υποφέρουν από μακροχρόνια εξάντληση, μειωμένο ενδιαφέρον για τη δουλειά τους και οξυθυμία.

Το χρόνιο εργασιακό στρες, σε συνδυασμό με την έλλειψη αναγνώρισης του έργου του εργαζόμενου από τους προϊσταμένους του, είναι δύο πολύ σημαντικοί παράγοντες στην εκδήλωση του συνδρόμου, ανακάλυψαν οι ερευνητές.

Όπως γράφουν στην επιθεώρηση BMC Psychiatry, όσοι εργάζονται περισσότερο από οκτώ ώρες την ημέρα, πέντε ημέρες την εβδομάδα, διατρέχουν ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν το σύνδρομο επαγγελματικής εξάντλησης.

«Η συχνότητα του συνδρόμου αυξάνεται διαρκώς και θέτει σοβαρό πρόβλημα στην κοινωνία, εξαιτίας τόσο των άμεσων οικονομικών απωλειών στις επιχειρήσεις όσο και των προβλημάτων υγείας που μακροπρόθεσμα επιφέρει», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ. Τζέζους Μοντέρο-Μαρίν, από το Ίδρυμα Επιστημών Υγείας Αραγκόν, στην Ισπανία. Αντίδοτο στο σύνδρομο αποτελούν οι στενές και ειλικρινείς οικογενειακές σχέσεις, σύμφωνα με την ίδια μελέτη, όπως αναφέρει το onmed.

«Η ύπαρξη συντρόφου ή παιδιών, με τα οποία έχει ο εργαζόμενος ουσιαστική και όχι τυπική σχέση, μπορεί να δράσει ως προστατευτικός κλοιός, επειδή όταν ο εργαζόμενος τελειώνει τη δουλειά του, αφήνει πίσω του όσα τον ταλαιπωρούν και ασχολείται με ανθρώπους που τον γεμίζουν», εξήγησε ο δρ. Μοντέρο-Μαρίν.

Μπορεί πριν λίγες μέρες να βγήκε μια έρευνα σύμφωνα με την οποία η μουσική την ώρα του χειρουργείου μπορεί να γίνει επικίνδυνη, καθώς δυσκολεύει την επικοινωνία των γιατρών με το προσωπικό, τώρα όμως αποδεικνύεται ότι μπορεί να κάνει καλό στον ασθενή.

Η μουσική πριν, στη διάρκεια και μετά από μία χειρουργική επέμβαση είναι ωφέλιμη για τον ασθενή, καθώς μπορεί να μειώσει σημαντικά τον πόνο και το άγχος του και να διευκολύνει την ανάρρωσή του, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Μπρουνέλ και Κουίν Μαίρη του Λονδίνου, με επικεφαλής τη δρ. Κάθριν Μιντς, που έκαναν τη δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό The Lancet, πραγματοποίησαν την πιο εξονυχιστική μέχρι σήμερα αξιολόγηση (μετα-ανάλυση) των έως τώρα μελετών πάνω στο ζήτημα. Συνολικά μελέτησαν στοιχεία 72 κλινικών δοκιμών που αφορούσαν σχεδόν 7.000 ενήλικους ασθενείς.

Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χάρη στη μουσική που άκουγαν οι ασθενείς ήταν λιγότερο αγχωμένοι μετά το χειρουργείο και δήλωναν πολύ πιο ικανοποιημένοι. Επίσης ανέφεραν ότι πονούσαν λιγότερο και χρειάζονταν λιγότερα αναλγητικά φάρμακα, σε σχέση με άλλους εγχειρισμένους ασθενείς που δεν άκουγαν μουσική.

Η μουσική είναι ωφέλιμη σε οποιοδήποτε στάδιο της επέμβασης, αν και το μεγαλύτερο όφελος φαίνεται να υπάρχει, όταν ο ασθενής ακούει την μουσική προτού εγχειρισθεί. Ακόμη μεγαλύτερο είναι το όφελος, όσον αφορά την μείωση του μετεγχειρητικού πόνου και των αναλγητικών, όταν ο ασθενής επιλέγει τη δική του μουσική.

Μια νέα έρευνα αποκαλύπτει πως οι τα επίπεδα των ορμονών ίσως ευθύνονται για τις απιστίες μας αλλά και για την τάση ορισμένων ανθρώπων να εξαπατούν τους άλλους.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Experimental Psychology και μελέτησε την υπόθεση ότι απατούμε τους συντρόφους μας για να αποφύγουμε το στρες. Πιο συγκεκριμένα, η ιδέα έχει να κάνει με την αυξημένη παραγωγή της ορμόνης τεστοστερόνης, η οποία ρυθμίζει τις επιδράσεις της κορτιζόλης, της ορμόνης του στρες.

Πιο συγκεκριμένα, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και του Πανεπιστημίου του Τέξας διεξήγαγαν πείραμα, ανακαλύπτοντας πως τα άτομα που έχουν αυξημένες τις δύο ορμόνες, όχι μόνο τείνουν να εξαπατούν τους άλλους, αλλά παρουσιάζουν γενικότερα «άτακτη» συμπεριφορά.

Κατά την διάρκεια του πειράματος δόθηκαν σε διάφορους ανθρώπους τεστ μαθηματικών με την υπόσχεση ενός χρηματικού ποσού. Όσες περισσότερες ήταν οι σωστές απαντήσεις τους, τόσο μεγαλύτερη θα ήταν η ανταμοιβή τους. Είχε φυσικά προηγηθεί η δειγματοληψία του σάλιου τους, με το οποίο οι ερευνητές θα υπολόγιζαν τα επίπεδα της τεστοστερόνης τους.Τα αποτελέσματα έδειξαν πως τα αυξημένα επίπεδα της συγκεκριμένης ορμόνης μειώνουν τον φόβο της τιμωρίας και αυξάνουν την ανάγκη για επιβράβευση. Τα αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης με την σειρά τους, συνδέονται με μια χρόνια αίσθηση στρες. Έτσι, η τεστοστερόνη δίνει σε κάποιον το κουράγιο να ρισκάρει και η κορτιζόλη τον λόγο για να το κάνει κάποιος αυτό.

Συντηρητικός ή φιλελεύθερος; Η απάντηση που δίνει ο καθένας εξαρτάται εν μέρει από το γονίδιο ενός υποδοχέα της ντοπαμίνης, υποστηρίζουν ερευνητές στη Σιγκαπούρη.

Η μελέτη τους αφορά το γονίδιο DRD4, ένα από τα γονίδια που επηρεάζουν τη δράση της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο. Η πρωτεΐνη που κωδικοποιείται από το γονίδιο είναι ένας υποδοχέας που βρίσκεται στην επιφάνεια των νευρικών κυττάρων και αναγνωρίζουν την άφιξη ντοπαμίνης από άλλα νευρικά κύτταρα.

Η ντοπαμίνη συνδέεται με πολλές εγκεφαλικές λειτουργίες και συμπεριφορές, και μεταξύ άλλων έχει συνδεθεί με τις ριψοκίνδυνες ή συντηρητικές αποφάσεις. Από εξελικτική άποψη, οι ριψοκίνδυνες συμπεριφορές μπορούν να αυξάνουν τις πιθανότητες επιβίωσης σε ορισμένες καταστάσεις, ενώ ο συντηρητισμός μπορεί να είναι η ενδεδειγμένη στάση σε άλλες.

Η προθυμία ανάληψης ρίσκου από τη μία και η αποφυγή του ρίσκου από την άλλη δείχνει να έρχεται σε παραλληλισμό με το δίπολο του συντηρητισμού ή του φιλελευθερισμού των πολιτικών αποφάσεων, πιστεύουν οι ερευνητές στη Σιγκαπούρη.

Μια συγκεκριμένη παραλλαγή του γονιδίου, ένα αλληλόμορφο με την ονομασία 4R, τείνει να κάνει τους ανθρώπους πιο συντηρητικούς στις πολιτικές τους απόψεις, αναφέρουν οι ερευνητές στην έγκριτη επιθεώρηση Current Biology.

Περιέργως, η επίδραση φαίνεται να είναι πιο μικρή στους άνδρες: «Ο συσχετισμός ανάμεσα στις πολιτικές πεποιθήσεις και το DRD4 ήταν άκρως στατιστικά σημαντικός για τις γυναίκες» γράφει η ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον Ρίτσαρντ Έμπσταιν του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης.

Ένα εκπαιδευτικό εγκεφαλικό παιχνίδι βασιζόμενο σε υπολογιστή μπορεί να βελτιώσει την καθημερινή ζωή των ατόμων με σχιζοφρένεια, όπως λένε έρευνες του Πανεπιστημίου του Cambridge.

Έγιναν δοκιμές σε ένα μικρό αριθμό ασθενών που έπαιξε το παιχνίδι και μέσα σε τέσσερις εβδομάδες διαπιστώθηκε ότι βελτιώθηκε η μνήμη τους και η ικανότητά τους για μάθηση. Αυτό, ίσως να σημαίνει, ότι οι σχιζοφρενείς άνθρωποι μπορούν να επιστρέψουν ξανά στην εργασία τους ή τις σπουδές τους αμέσως μετά τη διάγνωση.

Η σχιζοφρένεια είναι μια ψυχική κατάσταση που προκαλεί μια σειρά από ψυχολογικά συμπτώματα όπως αλλαγή συμπεριφοράς και ψευδαισθήσεις. Πολλοί ασθενείς εμφανίζουν επίσης γνωστικά προβλήματα, τα οποία επηρεάζουν την τη μνήμη τους και την ικανότητά τους να λειτουργούν αυτόνομα.

Με τη βοήθεια των ασθενών οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ δημιούργησαν και ανέπτυξαν ένα παιχνίδι εγκεφάλου με διάφορα επίπεδα δυσκολίας. Στο παιχνίδι οι παίκτες καλούνταν να εισέλθουν σε κάποιες αίθουσες, να βρουν κάποια αντικείμενα σε κουτιά και να θυμηθούν που τα έχουν βάλει.

Μερικούς είναι εύκολο να τους καταλάβετε από χιλιόμετρα, αφού με την συμπεριφορά τους καταφέρνουν να σας προκαλέσουν εκνευρισμό ή να σας κάνουν να νιώσετε άσχημα. Υπάρχουν, όμως, και άλλοι που είναι πιο δύσκολο να τους «μυριστεί» κανείς και πρόκειται για τους πολύ τοξικούς ανθρώπους. Επειδή, μπορεί να είναι δύσκολο να αναγνωρίσετε ποιοι είναι, ο κλινικός ψυχολόγος Dr. Craig Malkin προτείνει 5 εύκολους τρόπους για να καταλάβετε ποιοι ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

1. Είναι πολύ γοητευτικοί και φαίνεται σαν να τα έχουν βάλει όλα σε μία σειρά

Οι ναρκισσιστές αποφεύγουν όλα τα συναισθήματα που θα τους κάνουν ευάλωτους γιατί δεν θέλουν να εξαρτώνται από άλλους ανθρώπους. Αντίθετα, προτιμούν να βασιστούν στο γεγονός ότι νιώθουν ξεχωριστοί, αφού αυτό τους κάνει να νιώθουν καλύτερα. Αυτός είναι και ο λόγος που σας φαίνονται ιδιαίτερα γοητευτικοί όταν τους γνωρίσετε.

2. Βάζουν τους ανθρώπους (και ειδικά εσάς) σε βάθρο

Σκεφτείτε το ως ότι εξυψώνοντας εσάς, εξυψώνουν και τον εαυτό τους, αφού το γεγονός ότι βρίσκονται κοντά σε κάποιον ξεχωριστό, νιώθουν και οι ίδιοι ξεχωριστοί. Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο, δεν νιώθουν ευάλωτοι. Στην αρχή μπορεί να νιώσετε πολύ όμορφα από την προσοχή που σας δίνουν, αλλά με το πρώτο λάθος που θα κάνετε, ετοιμαστείτε να πέσετε από το βάθρο, και μάλιστα απότομα.

Εάν ο/η σύντροφός σας μειώνει διαρκώς τα συναισθήματά σας και συνεχώς σας καθιστά υπεύθυνους για τη δική του κακή συμπεριφορά, είναι πολύ πιθανό να έχετε τοξική σχέση με έναν άνθρωπο που σας χειραγωγεί.

Αυτό υποστηρίζουν δύο ειδικοί στις σχέσεις, οι οποίοι λένε στην εφημερίδα Daily Mail πως όσοι χειραγωγούν συναισθηματικά τους/τις συντρόφους τους επιδεικνύουν χαρακτηριστικές συμπεριφορές.

«Αν δείτε αυτές τις συμπεριφορές στον/στην σύντροφό σας, πρέπει να φύγετε αμέσως από τη σχέση, πριν γίνει ακόμα πιο τοξική» συνιστά η κυρία Μπίτι Κόχαν, ψυχοθεραπεύτρια και σύμβουλος σχέσεων από τη Νέα Υόρκη.

«Όταν αρχίζετε να νιώθετε πως κάτι δεν πάει καλά, πρέπει να εμπιστευθείτε το ένστικτό σας και όχι να αγνοήσετε τα σημάδια, όπως κάνουν οι περισσότεροι».

Η κυρία Κόχαν λέει πως όσοι έχουν τέτοιου είδους σχέσεις δεν περνάνε μονίμως άσχημα αλλά έχουν και στιγμές που τα πράγματα πηγαίνουν καλά - γι' αυτό μπερδεύονται από τα μηνύματα που λαμβάνουν.

Ωστόσο καθώς περνάει ο καιρός, τα πράγματα είθισται να επιδεινώνονται και αν δεν φύγει κανείς εγκαίρως από τη σχέση, μπορεί η κατάσταση να κλιμακωθεί από την λεκτική και ψυχολογική βία (διότι περί αυτού πρόκειται), στην σωματική.

Ποια είναι τα σημάδια ότι έχετε σχέση με έναν άνθρωπο που χειραγωγεί τα συναισθήματά σας;

Αν και φέτος ξεκίνησε δυσοίωνα και συνεχίζεται στον ίδιο ρυθμό, το καλοκαίρι είναι εδώ. Φυσικά, λόγω της παρατεταμένης αβεβαιότητας και του οικονομικού αντίκτυπου των πολιτικών εξελίξεων, δεν έχουν απομείνει πολλοί που να σχεδιάζουν ανέμελα τις καλοκαιρινές τους διακοπές και να μετρούν με προσμονή αντίστροφα τις ημέρες για να φύγουν με καράβια και αεροπλάνα για αγαπημένους προορισμούς, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Όμως, παρά το όχι και τόσο ευχάριστο κλίμα και την επικαιρότητα που απ' ότι φαίνεται, θα συνεχίσει να μας απασχολεί και μέσα στον Αύγουστο, η μοναδική ευκαιρία που έχουμε για να χαλαρώσουμε, να ρίξουμε τους ρυθμούς μας και να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας είναι τώρα - και δεν πρέπει να την αφήσουμε να πάει χαμένη.

Καλοκαιρινές διακοπές = υγιής εγκέφαλος

Οι διακοπές είναι ιδιαίτερα σημαντικές για τη σωματική και διανοητική μας υγεία γιατί το σώμα και ο εγκέφαλός μας δεν έχουν φτιαχτεί για να αντέχουν στο χρόνιο άγχος που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Το χρόνιο άγχος οδηγεί το σώμα στο να παράγει μεγάλες ποσότητες κορτιζόλης -της ορμόνης του στρες-, η οποία με τη σειρά της μπορεί να προκαλέσει αλλοιώσεις στον ιππόκαμπο, μία δομή του εγκεφάλου που σχετίζεται άμεσα με τη μνήμη και τη διαδικασία της μάθησης. Συνεπώς, η μείωση του άγχους είναι καθοριστική για τη βελτίωση της λειτουργίας του εγκεφάλου και οι καλοκαιρινές διακοπές αποτελούν την κατάλληλη αφορμή, μιας και δραστηριότητες όπως η κολύμβηση, ο επαρκής ύπνος, ο ποιοτικός χρόνος με την οικογένεια και τους φίλους, αλλά και η επαφή με νέες εμπειρίες αποδεδειγμένα βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Σημασία δεν έχει το πού, αλλά το πώς

Σύντομες ή πολυήμερες, σε ξενοδοχείο, σε σκηνή, στο εξοχικό στο χωριό ή ακόμα και στο σπίτι μας, δεν έχει καμία σημασία. Οι διακοπές χαρίζουν απλόχερα τα οφέλη τους σε όσους έχουν συνειδητοποιήσει ότι το «κλειδί» της καλοκαιρινής αναζωογόνησης δεν είναι απλά το να λείψει κανείς για λίγες ημέρες από τη δουλειά, αλλά το να απομακρυνθεί από τους χώρους στους οποίους συνήθως κινείται. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι μάλλον προφανής: είναι αδύνατο να αδειάσεις το μυαλό σου από τα προβλήματα που σε απασχολούν, όταν κινείσαι μέσα σε αυτά. Και, όπως σωστά φαντάζεστε, πάντα κάτι προκύπτει: ένα επείγον ζήτημα στο γραφείο για το οποίο είναι απαραίτητη η βοήθειά σας, η «ευκαιρία» να βάψετε το σπίτι τώρα που έχετε χρόνο, η ανάγκη να κάνετε ένα ξεκαθάρισμα στο mailbox που έχει πάνω από 100 μη αναγνωσμένα μηνύματα...Πάρτε αποστάσεις από οτιδήποτε σας κρατάει δεμένους με τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Κι αν δεν φύγετε από τη βάση σας κατά τη διάρκεια των διακοπών, γίνετε τουρίστες στην πόλη σας! Κάντε ολοήμερες εξορμήσεις στις κοντινές παραλίες, εξερευνήστε τα πιο δροσερά σημεία της πόλης, επισκεφθείτε αρχαιολογικούς χώρους μπροστά από τους οποίους περνάτε στη διαδρομή προς το γραφείο.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο η απόσταση από τα συνηθισμένα μας «λημέρια» είναι λυτρωτική, είναι ότι βοηθά στο να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της καθημερινής μας ζωής με φρέσκια ματιά. Σκεφτείτε τι συμβαίνει όταν ζητάτε τη γνώμη ενός φίλου για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζετε: συνήθως σας βοηθά να προσεγγίσετε το θέμα μέσα από μία νέα προοπτική, μιας και ο ίδιος δεν εμπλέκεται σε αυτό που βιώνετε. Αντίστοιχα, πολλοί άνθρωποι βρίσκουν τις απαντήσεις σε ζητήματα που τους απασχολούν κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, ακριβώς επειδή παίρνουν απόσταση από το πρόβλημα και οι λύσεις αναδύονται αυθόρμητα, σα να ήταν πάντα μπροστά στα μάτια τους και να μην τις έβλεπαν.

Υστερα από δεκαετίες μελέτης της έννοιας της «αξίας συντρόφου», οι κοινωνικοί επιστήμονες έχουν τελικά τα απαραίτητα δεδομένα για να εξηγήσουν τις ρομαντικές επιλογές στις ταινίες «Mε την πρώτη» («Κnocked Up») και «Περηφάνια και Προκατάληψη» («Pride and Prejudice»).

O παχουλός και ατημέλητος Σεθ Ρότζεν δεν αποτελεί μάλλον το ιδανικό ραντεβού καμιάς γυναίκας, ειδικά όταν υποδύεται τον άνεργο στην ταινία «Mε την πρώτη», όπου ξοδεύει τις μέρες του καπνίζοντας μαριχουάνα και γλυκοκοιτώντας γυμνές διάσημες. Ο Ρότζεν στην ταινία δεν διαθέτει κανένα από τα προφανή προτερήματα που δίνουν αξία σε έναν σύντροφο: καλό παρουσιαστικό, χρήματα, κοινωνικό κύρος.

Παρόλα αυτά, καταλήγει με μία επιτυχημένη τηλεοπτική δημοσιογράφο, την οποία υποδύεται η εκθαμβωτική Κάθριν Χέιγκλ. Πάνω στην ίδια αξιόπιστη συνταγή κινηματογραφικών εισπράξεων έκανε καριέρα και ο Ανταμ Σάντλερ.

Το αταίριαστο όμως ζευγάρι δεν αποτελεί μόνο ανδρικό όνειρο. Υπάρχουν χιλιάδες ρομαντικά μυθιστορήματα σε αυτή την κατηγορία, η οποία ήταν εξίσου δημοφιλής την εποχή που η Τζέιν Οστεν έγραψε το «Περηφάνια και Προκατάληψη». Ο ψηλός και όμορφος κ. Μάρσι, αρχικά υποτιμά την Ελίζαμπεθ Μπένετ για το παρουσιαστικό της: «Είναι ανεκτή, αλλά όχι αρκετά γοητευτική για να δελεάσει εμένα ενώ η κοινωνική τάξη της οικογένειάς της είναι τόσο σαφώς κατώτερη της δικής μου».

Οι αρχικές του αντιδράσεις βγάζουν απόλυτο νόημα για τους εξελικτικούς ψυχολόγους, επειδή τέτοιες προτιμήσεις αυξάνουν την πιθανότητα να μεταφέρει κάποιος τα γονίδιά του. Η ομορφιά και η φυσική συμμετρία είναι σημάδια υγείας και γενετικής καταλληλότητας, κύρους και πλούτου, καθιστώντας πιθανότερο τα παιδιά κάποιου να επιβιώσουν και να ενηλικιωθούν.

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε κατά καιρούς επιτρέψει στις δυσκολίες, τις απογοητεύσεις και τη χαμηλή αυτοπεποίθηση να μας παρασύρουν σε έναν φαύλο κύκλο αρνητικών σκέψεων που κλονίζουν την αυτοεικόνα μας και μας παγιδεύουν στην αδράνεια. Ωστόσο αν κανείς εντοπίσει τα αρνητικά μοτίβα στον τρόπο σκέψης του και προσπαθήσει συνειδητά να τα αλλάξει, είναι δυνατόν να καταφέρει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα και τα εμπόδια πολύ πιο αποτελεσματικά. Ποιοι είναι λοιπόν οι τρόποι με τους οποίους υπονομεύουμε τον εαυτό μας και τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό;

1. Εστιάζουμε στα προβλήματα

«Δέχομαι καλά σχόλια για τη δουλειά μου, όμως ο μισθός μου είναι πολύ χαμηλός». Παρόλο που ξεκινάμε με μια θετική διαπίστωση, επιλέγουμε να δώσουμε βαρύτητα στην αρνητική πλευρά μιας κατάστασης. Το αποτέλεσμα είναι ότι αντί να αισθανόμαστε ικανοποίηση για το επίτευγμά μας, αποθαρρυνόμαστε και νιώθουμε ότι οι κόποι μας δεν έχουν αντίκρισμα. Αντ' αυτού, εστίασε στο επιθυμητό αποτέλεσμα με ενεργητικό τρόπο, π.χ. «Τα καλά σχόλια που δέχομαι θα με βοηθήσουν να διεκδικήσω έναν καλύτερο μισθό». Έτσι μετατρέπεις το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις σε κίνητρο για περισσότερη θετική αλλαγή.