Μυστική ΙστορίαS


Hourglass

Στην Κέρο ο αρχαιότερος τόπος λατρείας του κόσμου;

male harp player from keros
Μια από τις πλέον αινιγματικές αρχαίες τοποθεσίες της Ελλάδας φέρεται να αποκαλύπτει νέα επίπεδα πολυπλοκότητας έπειτα από έρευνες που διήρκεσαν μια ολόκληρη δεκαετία. Έτσι τουλάχιστον αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα των The Times, το οποίο κάνει λόγο για μια σειρά εντυπωσιακών ευρημάτων που εντοπίστηκαν πρόσφατα στην Κέρο, το ακατοίκητο νησί στα νότια των Κυκλάδων, μεταξύ Σαντορίνης και Νάξου.

Σύμφωνα με τον Βρετανό αρχαιολόγο Sir Colin Renfrew, ο οποίος ερεύνησε την περιοχή για 10 χρόνια, η Κέρος φιλοξενεί το «αρχαιότερο νησιώτικο ιερό στον κόσμο». Όπως εξηγεί ο Renfrew στη βρετανική εφημερίδα, πρόκειται για μια εντυπωσιακή κλίμακα κι ένα μονοπάτι που συνέδεαν τον πετρώδη λόφο του Κάβου της Κέρου με τη βραχονησίδα Δασκαλιό. Οι δύο περιοχές συνδέονταν στην αρχαιότητα με μια λεπτή λωρίδα γης, η οποία έχει πλέον καταποντιστεί. Όπως μάλιστα αναφέρει το δημοσίευμα, τα εν λόγω ευρήματα χρονολογούνται από την εποχή των Πυραμίδων της Αιγύπτου.

Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στον Κάβο εκατοντάδες σπασμένα κομμάτια μαρμάρινων κυκλαδίτικων ειδωλίων και μαρμάρινων λεκανών, καθώς και ασυνήθιστα κεραμικά αγγεία για πόση κρασιού και προσφορές για τελετουργίες. Ωστόσο, κανένα από τα μαρμάρινα κομμάτια που ανακάλυψαν δεν αποτελεί συμπλήρωμα κάποιου άλλου προκειμένου να ολοκληρώσει ένα ενιαίο αντικείμενο, κάτι που υποδεικνύει πως τα αντικείμενα ήταν ήδη σπασμένα όταν ήρθαν στον Κάβο.

«Φαίνεται πως υπήρχε κάποιου είδους υποχρέωση να φέρει ένα κομμάτι σπασμένου ειδωλίου και να το καταθέσεις στο ιερό της Κέρου. Πιθανότατα θα έπρεπε και να μείνεις στο Δασκαλιό για λίγες ημέρες, μέχρι να ολοκληρωθεί η τελετή», είχε πει ο καθηγητής Renfrew στους The Times το 2011.

Το στυλ της κεραμικής υποδεικνύει πως οι τελετουργικές εναποθέσεις έλαβαν χώρα μεταξύ 2750π.Χ. και 2550π.Χ., με σταδιακή μείωση στον ενάμιση αιώνα που ακολούθησε. Η σκάλα που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, θεωρείται πως ήταν κομμάτι της τελετουργικής δραστηριότητας.

Map

Ανακάλυψαν «χαμένη ήπειρο» στον Ινδικό Ωκεανό

Μαυρίκιος
Ομάδα επιστημόνων ισχυρίζεται ότι ανακάλυψε την ύπαρξη μιας χαμένης ηπείρου κάτω από τα νερά του Μαυρικίου στον Ινδικό Ωκεανό.

Σύμφωνα με την μελέτη η συγκεκριμένη ήπειρος ήταν απομεινάρι από τη διάσπαση της υπερ-ηπείρου Γκοντβάνα, η οποία άρχισε πριν από 200 εκατομμύρια χρόνια.

Η μελέτη διεξήχθη από ομάδα γεωλόγων του Πανεπιστημίου του Witwatersrand στη Νότια Αφρική και δημοσιεύτηκε την Τρίτη στο περιοδικό Nature Communications.

Επικεφαλής της μελέτης που έχει τίτλο «Archaean zircons in Miocene oceanic hotspot rocks establish ancient continental crust beneath Mauritius» είναι ο καθηγητής Lewis Ashwal.

«Μελετούμε τη διαδικασία της διάσπασης των ηπείρων, για να κατανοήσουμε τη γεωλογική ιστορία του πλανήτη» λέει ο Lewis Ashwal.

Η ομάδα του Lewis Ashwal μελέτησε ζιρκόνιο που βρέθηκε σε βράχους που είχαν βγει μαζί με τη λάβα κατά τη διάρκεια ηφαιστειακών εκρήξεων και διαπίστωσαν πως τα υπολείμματα του ορυκτού ήταν πάρα πολύ παλαιά για να ανήκουν στο ίδιο το νησί του Μαυρικίου.

Dig

Ανακαλύφθηκαν 65 τάφοι βυζαντινής περιόδου στην αρχαία πόλη Στρατονίκεια

Στρατονίκεια βυζαντινοί τάφοι
Περίπου 65 τάφοι της βυζαντινής περιόδου ανακαλύφθηκαν στη διάρκεια πρόσφατων αρχαιολογικών ανασκαφών στην αρχαία πόλη Στρατονίκεια που είναι κατασκευασμένη από μάρμαρο, γνωστή και ως πόλη των μονομάχων, σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας Hürriyet.

Στους τάφους βρέθηκαν τα οστά ενήλικων, αλλά και παιδιών που εικάζεται ότι πέθαναν πριν από 1.300 χρόνια, ενώ ο οικισμός που βρίσκεται το νεκροταφείο χρονολογείται πριν από 3.000 χρόνια.

Η αρχαία Στρατονίκεια είναι η μεγαλύτερη μαρμάρινη πόλη στον κόσμο, περιλαμβάνεται στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO και μέχρι στιγμής έχουν ανακαλυφθεί ευρήματα από την ελληνιστική, ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο.

«Η πόλη αυτή είναι ένα ζωντανό αρχαιολογικό μουσείο. Είναι κάτι πραγματικά μοναδικό. Δεν υπάρχει άλλη πόλη στην οποία να έχουν διασωθεί στο σύνολό τους όλες οι δομές της από την αρχαιότητα», σύμφωνα με τον επικεφαλής των αρχαιολογικών ανασκαφών Βιλάλ Σογούτ.

Archaeology

Κρήτη: Η κακοκαιρία οδήγησε στην ανακάλυψη αρχαιολογικού θησαυρού

μαρμάρινο γλυπτό κρήτη
Ένας ανεκτίμητης αξίας αρχαιολογικός θησαυρός βγήκε στην επιφάνεια μετά τις πρόσφατες νεροποντές που έπεσαν στην Ιεράπετρα. Βρέθηκε στις 4 Ιανουαρίου από νεαρό αγρότη, ο οποίος τον παρέδωσε αμέσως στην Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Πρόκειται για ένα μαρμάρινο γλυπτό μάλλον Ρωμαϊκής περιόδου, που απεικονίζει το κεφάλι νεαρής γυναίκας με ένα εντυπωσιακό χτένισμα.

Το σπουδαίο αυτό αρχαιολογικό εύρημα είναι διατηρημένο σε εξαιρετική κατάσταση και ξεχωρίζει για την τεχνική του γλύπτη που το δημιούργησε και κατάφερε να έχει αντέξει στους αιώνες χωρίς να έχει χάσει το παραμικρό από τη λάμψη του.

Πριν μερικές μέρες ο 30χρονος αγρότης Μιχάλης Μπαχλιτζανάκης, ενώ οδηγούσε το αυτοκίνητο του σε αγροτική περιοχή μερικά χιλιόμετρα δυτικά της Ιεράπετρας, κι ενώ είχε προηγηθεί νωρίτερα μεγάλη νεροποντή, διέκρινε μέσα σε ένα ρέμα το οποίο επιχειρούσε να διασχίσει κάτι εντυπωσιακό που του κίνησε την περιέργεια.

«Σταμάτησα το αυτοκίνητο μου στην άκρη και κατέβηκα μέσα στο ρέμα, για να δω τι είναι εκείνο το παράξενο λευκό αντικείμενο που είχε ξεχώσει το νερό της βροχής. Όταν έφτασα κοντά και είδα ότι επρόκειτο για ένα μαρμάρινο αρχαίο γλυπτό τα έχασα. Έμεινα άφωνος από την ομορφιά του και την τελειότητά του. Κατάφερα όμως να συνέλθω γρήγορα, να επιστρέψω στο αυτοκίνητό μου και να καλέσω αμέσως την Αρχαιολογική Υπηρεσία για να το παραδώσω. Μετά από λίγη ώρα ήρθε ο αρχαιοφύλακας, και το παρέλαβε, προκειμένου να αναλάβουν τα υπόλοιπα οι υπεύθυνοι αρχαιολόγοι. Αισθάνομαι ότι έκανα το καθήκον μου. Έκανα το χρέος μου. Το παρέδωσα στην Αρχαιολογική Υπηρεσία για να συντηρηθεί και να εκτεθεί στην Αρχαιολογική Συλλογή της Ιεράπετρας», μας είπε μεταξύ άλλων ο 30χρονος Μιχάλης Μπαχλιτζανάκης.

Ice Cube

Η ψυχρότερη δεκαετία της περασμένης χιλιετίας μας προειδοποιεί για αυτά που έρχονται

Πορτρέτο του ζεύγους Αρνολφίνι
Το περίφημο « Πορτρέτο του ζεύγους Αρνολφίνι » που φιλοτέχνησε ο Γιαν βαν Αϊκ το 1434. Τα πλούσια ρούχα ίσως δεν είναι αποτέλεσμα των επιταγών της μόδας της εποχής αλλά της ψύχρας που εκείνη τη δεκαετία συνεχιζόταν ως τις αρχές του καλοκαιριού

Share
Βαρύ ψύχος με παρατεταμένους χειμώνες σημειώθηκε στην Ευρώπη λίγο πριν από τα μέσα του 15ου αιώνα επηρεάζοντας άμεσα τις ζωές - και τις σοδειές - των ανθρώπων, προκαλώντας λιμούς και επιδημίες αλλά και οδηγώντας σε ορισμένες σημαντικές κοινωνικές αλλαγές. Αυτό ανακάλυψε μια ομάδα ερευνητών, φέρνοντας στο φως τους ποικίλους τρόπους με τους οποίους το κλίμα μπορεί να έχει αντίκτυπο στις ανθρώπινες κοινωνίες αλλά και τους ποικίλους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνίες αυτές μπορούν να οργανωθούν και να αμυνθούν απέναντι στις κλιματικές αλλαγές.

Μεγάλοι και ψυχροί χειμώνες

Η ανακάλυψη έγινε τυχαία από τη Σαντάλ Καμενίς, ιστορικό στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία. Η ερευνήτρια αναζητούσε πληροφορίες για το κλίμα του 15ου αιώνα στη Φλάνδρα, η οποία τότε περιλάμβανε το σημερινό Βέλγιο, τμήμα της Βόρειας Γαλλίας, το Λουξεμβούργο και την Ολλανδία (γνωστές και ως Κάτω Χώρες). Εξετάζοντας ιστορικά αρχεία της εποχής παρατήρησε ότι η συγκεκριμένη περίοδος είχε κάτι το ιδιαίτερο.

«Συνειδητοποίησα ότι κάτι έξω από τα συνηθισμένα συνέβαινε όσον αφορά το κλίμα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1430» δηλώνει η ερευνήτρια σε δελτίο Τύπου της Ευρωπαϊκής Ενωσης Γεωεπιστημών.

Οπως είδε, σε σύγκριση με άλλες δεκαετίες της περασμένης χιλιετίας, σε αυτή του 1430 οι χειμώνες και αρκετές φορές και οι περίοδοι της άνοιξης φαίνονταν να είναι υπερβολικά ψυχροί όχι μόνο στις Κάτω Χώρες αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Σύμφωνα με τις αναφορές, για παράδειγμα, τον χειμώνα του 1432-33 στη Σκωτία οι κάτοικοι ήταν αναγκασμένοι να βάζουν τα μπουκάλια του κρασιού στη φωτιά ώστε να λιώσει το περιεχόμενό τους προκειμένου να μπορέσουν να το πιουν. Στην Κεντρική Ευρώπη πολλά ποτάμια και λίμνες είχαν παγώσει επανειλημμένως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας ενώ στη Νότια Γαλλία καθώς και στη Βόρεια και στην Κεντρική Ιταλία - περιοχές που συνήθως έχουν ήπιο κλίμα - οι χειμώνες είχαν διαρκέσει ως τον Απρίλιο, συχνά με όψιμες παγωνιές. Ως αποτέλεσμα η παραγωγή των τροφίμων είχε μειωθεί και οι τιμές τους είχαν αυξηθεί σε πολλά μέρη της Ευρώπης. «Οσον αφορά τους ανθρώπους αυτό σήμαινε ότι πολλοί υπέφεραν από πείνα, πλήττονταν από ασθένειες και πολλοί πέθαναν» επισημαίνει η ιστορικός.

Θέλοντας να εξετάσει το ζήτημα περαιτέρω, η κυρία Καμενίς ζήτησε τη βοήθεια της Κάθριν Κέλερ, ειδικού στα κλιματικά μοντέλα στο Κέντρο Ερευνών για την Κλιματική Αλλαγή Εσγκερ της Βέρνης.

Σχόλιο: Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί; Το ζούμε αυτή τη στιγμή. Εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες μαστίζουν πολλά μέρη του πλανήτη επί του παρόντος, και το βλέπουμε στη χώρα μας και στην Ευρώπη γενικά. Όπως επίσης βλέπουμε την έξαρση επιδημιών (γρίπη) και την αυξανόμενη έλλειψη βασικών τροφίμων.


Archaeology

Κίνα: Ξίφος 2.300 ετών ενθουσιάζει την αρχαιολογική κοινότητα με την άψογη κατάσταση του

Ξίφος 2300 ετών
Εκείνο που έχει ενθουσιάσει τους αρχαιολόγους είναι ότι το ξίφος βρέθηκε σε άριστη κατάσταση, γυαλιστερό και ακόμη κοφτερό, ενώ βάσει χημικών αναλύσεων στη σύνθεση του σπαθιού βρέθηκε θείο, που αποτρέπει την οξείδωση του.
Ένα αρχαίο χάλκινο ξίφος, ηλικίας 2.300 ετών, κοφτερό ακόμη και με παραδόξως γυαλιστερή λάμα έφεραν στο φως οι αρχαιολόγοι. Το ξίφος τοποθετείται στην περίοδο των Εμπόλεμων Κρατών και βρέθηκε στον τάφο Νο 18 της κινεζικής πόλης Xinyang στην Henan. Το Κινεζικό Ινστιτούτο Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Αρχαιοτήτων φρόντισε να φιλμογραφήσει αυτό το σημαντικό εύρημα και να επικοινωνήσει τη σπανιότητα του μέσω των social media και κυρίως μέσω της πλατφόρμας Weibo.

Σύμφωνα με αρχαιολόγους και εκτιμητές το ξίφος προέρχεται από την περίοδο των Εμπόλεμων Κρατών της Κίνας, μια εμπόλεμη περίοδο μεταξύ των 6 κυρίαρχων κινεζικών κρατών της δυναστείας Zhou, μία σύγκρουση που εκείνην την εποχή είχε συμπαρασύρει πολλά μικρά κράτη. Όσο για την επαρχία Henan, τότε, με όλες τις πόλεις της μαζί αποτελούσε ένα από τα μικρότερα κρατίδια που ενεπλάκησαν στη σύγκρουση

Το ξίφος που βρέθηκε είναι ένα jian, από τα περίφημα του είδους εκείνης της εποχής, με τις διπλές λάμες και κατασκευασμένα αρχικά από χαλκό, ως δείγμα της κινεζικής μεταλλουργίας του 7ου αιώνα π.Χ. Η εποχή των Εμπόλεμων Κρατών, ούτως ή άλλως θεωρείται μία μεταβατική περίοδος για την τεχνική κατασκευής όπλων και πολεμικών εξαρτημάτων.

Ο κατασκευαστής του συγκεκριμένου αιχμηρού αντικειμένου εκτός από μπρούντζο, χρησιμοποίησε υψηλή περιεκτικότητα χαλκού και ενδεχομένως κάποιου άλλου είδους μετάλλου, προκειμένου να εξασφαλίσει από τη μία την αποτελεσματικότητα του κατά τη διάρκεια της μάχης -να είναι δηλαδή κοφτερό και δίκοπο, χωρίς να στομώνει εύκολα - και από την άλλη να είναι φτιαγμένο από τέτοια μέταλλα, που θα το καθιστούσαν εύκαμπτο. Το ζητούμενο ήταν να μην μπορούσε να σπάσει την κρίσιμη στιγμή της μάχης.


Archaeology

Θεσσαλία: Στο φως χαμένη αρχαία πόλη 2.500 ετών

αρχαία πόλη θεσσαλία
Μια χαμένη αρχαία πόλη που χρονολογείται πριν από 2.500 χρόνια αποκαλύφθηκε στο χωριό Βλοχός της Θεσσαλίας.

Την ανακάλυψη έκαναν αρχαιολόγοι από τα Πανεπιστήμια Gothenburg και Bournemouth.

Παρότι οι Έλληνες αρχαιολόγοι γνώριζαν το σημείο -όπως και κάτοικοι της περιοχής- η ομάδα εντόπισε πύργους, τείχη και πύλες στις πλαγιές και στην κορυφή ενός λόφου.

Ο Independent δημοσιεύει πλάνα στα οποία διακρίνονται καθαρά τα τείχη και ο ιστός της αρχαίας πόλης, που οι ερευνητές πιστεύουν πως άκμασε κατά τον 4ο ή 3ο αιώνα π. Χ.

Ο Robin Ronnlund, επικεφαλής της ομάδας δήλωσε: «Βρεθήκαμε με έναν συνάδελφο στην περιοχή για ένα άλλο έργο και συνειδητοποιήσαμε πως υπάρχουν μεγαλύτερες δυνατότητες έρευνας.Το γεγονός ότι δεν έχει εξερευνηθεί ποτέ πριν ο λόφος αποτελεί μυστήριο».

Cow

Στην προϊστορική Ελλάδα προτιμούσαν το κρέας, δεν έπιναν γάλα

αγελάδες προϊστορία
Η παραγωγή και η χρήση γαλακτοκομικών προϊόντων ήταν εξαπλωμένη σε όλη τη βόρεια πλευρά της Μεσογείου από την Ανατολία έως την Ισπανία - με εξαίρεση την Ελλάδα, όπου η κτηνοτροφία έδινε έμφαση περισσότερο στο κρέας. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας διεθνούς επιστημονικής έρευνας με ελληνική συμμετοχή.

Οι επιστήμονες και αρχαιολόγοι «χαρτογράφησαν» την εμφάνιση και την επέκταση της παραγωγής γαλακτοκομικών προϊόντων στην περιοχή της Μεσογείου και της Εγγύς Ανατολής (Λεβάντε), αναλύοντας οργανικά υπολείμματα λιπιδίων σε 567 κεραμικά θραύσματα από σκεύη μαγειρέματος, καθώς και οστεο-αρχαιολογικά δεδομένα από εξημερωμένα ζώα που βρέθηκαν σε 82 περιοχές, μεταξύ των οποίων αρκετές στην Ελλάδα. Όλα τα ευρήματα χρονολογούνταν μεταξύ της έβδομης και της πέμπτης χιλιετίας προ Χριστού.

Μια βασική διαπίστωση ήταν ότι ενώ τόσο στη δυτική όσο και στην ανατολική Μεσόγειο βρέθηκαν σαφή στοιχεία για την παραγωγή και χρήση γάλατος, δεν ίσχυε στον ίδιο βαθμό κάτι τέτοιο στη βόρεια και στην κεντρική Ελλάδα, όπου η συχνή ανεύρεση οστών χοίρων δείχνει μια μεγαλύτερη εξάρτηση από την παραγωγή και την κατανάλωση κρέατος παρά γάλατος.

Οι ερευνητές από πολλές χώρες (Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα), με επικεφαλής τη Μέλανι Ρόφετ-Σαλκ του βρετανικού Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS). Στη μελέτη συμμετείχε η Ντουσάνκα-Χριστίνα Ούρεμ-Κώτσου, επίκουρη καθηγήτρια προϊστορικής αρχαιολογίας του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.

Σχόλιο: Οι δικές μας έρευνες αποδεικνύουν ότι η κατανάλωση γάλακτος δεν προσφέρει κανένα όφελος στην υγεία μας, αντιθέτως, δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα.


Pyramid

Η πυραμίδα-ματριόσκα των Μάγια στο Μεξικό

πυραμίδα Κουκουλκάν
H πυραμίδα Κουκουλκάν βρίσκεται μέσα στο αρχαιολογικό συγκρότημα Τσίτσεν Ίτζα στην επαρχία Γιουκατάν του Μεξικού
Η πυραμίδα του Κουκουλκάν, ένα από τα πιο εμβληματικά μνημεία του πολιτισμού των Μάγιας, έχει κατασκευαστεί με την λογική μιας «ρωσικής κούκλας ματριόσκα», καθώς στο εσωτερικό της έχουν χτιστεί άλλες δυο πυραμιδοειδείς δομές, η μια μικρότερη από την άλλη.

Όπως δήλωσαν λοιπόν οι αρχαιολόγοι, μια πυραμίδα ύψους 10 μέτρων βρέθηκε μέσα σε μια άλλη δομή ύψους 20 μέτρων, η οποία περιβάλλεται από έναν αντίστοιχο εξωτερικό χώρο ύψους 30 μέτρων στο αρχαιολογικό συγκρότημα Τσίτσεν Ίτζα στην επαρχία του Γιουκατάν.

Η μικρότερη πυραμίδα χτίστηκε μεταξύ 550 και 800 μ.Χ., ενώ η μεσαία πυραμίδα (που είχε ήδη ανακαλυφθεί στη δεκαετία του 1930) χρονολογείται από το 800-1000 μ.Χ., ενώ η μεγαλύτερη ολοκληρώθηκε κάπου μεταξύ 1050-1300.

Η ανακάλυψη αυτή αποδεικνύει πως η πυραμίδα των Μάγιας, γνωστή και ως «Ελ Καστίγιο» (Το Κάστρο), χτίστηκε σε τρεις φάσεις.

«Είναι σαν μια ρωσική ματριόσκα. Κάτω από την μεγάλη κούκλα έχουμε μία ακόμη και από κάτω άλλη μία» δήλωσε ο επικεφαλής του έργου και γεωφυσικός, Ρενέ Τσάβεζ Σεγκούρο.

Microscope 2

Φυλή νησιών του Ειρηνικού μπορεί να έχει DNA άγνωστου ανθρώπινου είδους

φυλή Μελανησία
Υπάρχει ένα νέο ανθρώπινο είδος που περιμένει να ανακαλυφθεί; Κοντά στο να βρουν την απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα βρίσκονται οι επιστήμονες, που ερευνούν ενδελεχώς τις ενδείξεις σύμφωνα με τις οποίες ίσως έχει έρθει η ώρα να προστεθεί ακόμη ένα... κλαδί στο δέντρο της ανθρώπινης εξέλιξης.

Συγκρίνοντας τους πληθυσμούς που ζούσαν στη Γη 50-70 χιλιάδες χρόνια πριν, με τους σύγχρονους, οι επιστήμονες βρέθηκαν αντιμέτωποι με κενά, που τους δημιούργησαν νέα ερωτήματα σχετικά με την εξέλιξη των ανθρώπων.

Το ενδιαφέρον των επιστημόνων κέντρισαν νέα στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία η φυλή που ζει στα νησιά της Μελανησίας, στον ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό (Φίτζι, Παπούα Νέα Γουινέα, Βανουάτου και Νησιά Σολωμόντα), θα μπορούσε να φέρει ένα διαφορετικό είδος ανθρώπινου DNA, αγνώστου μέχρι σήμερα.

Σύμφωνα με τη νέα θεωρία, το DNA της συγκεκριμένης φυλής, δεν προέρχεται ούτε από τους Νεάντερνταλ ούτε από τους Ντενίσοβαν, τα δύο αρχαία είδη που συνδέονται περισσότερο με τους ανθρώπους, αλλά προέρχεται από ένα άγνωστο είδος ανθρώπου με προέλευση τον Νότιο Ειρηνικό ή την περιοχή βορειοανατολικά της Αυστραλίας.

Σχόλιο: Οι γηγενείς πληθυσμοί της Αυστραλίας αποτελούν τον αρχαιότερο πολιτισμό στη Γη