Μυστική ΙστορίαS


Magnify

Ανακαλύφθηκε το αρχαιότερο απολίθωμα κεντρικού νευρικού συστήματος οργανισμού

αρχαιότερο κεντρικό νευρικό σύστημα
Το απολίθωμα ενός περίεργου πλάσματος, που ζούσε πριν από περίπου 520 εκατομμύρια χρόνια ανακάλυψαν ερευνητές από τη Βρετανία, τη Γερμανία και την Κίνα.

Το ενδιαφέρον της ανακάλυψης είναι ότι βρέθηκε το αρχαιότερο κεντρικό νευρικό σύστημα που έχει ποτέ εντοπισθεί.

Το απολίθωμα βρέθηκε στη νότια Κίνα και είναι τόσο καλοδιατηρημένο, που είναι ορατά τα επιμέρους μικροσκοπικά νεύρα.

Το ζώο, που έμοιαζε με μαλακόστρακο (αστακό) και φέρει το περίπλοκο επιστημονικό όνομα Chengjiangocaris kunmingensis, έζησε στη διάρκεια της λεγόμενης «Κάμβριας έκρηξης», μίας περιόδου ταχείας εξέλιξης και μαζικής εμφάνισης νέων ειδών ζώων που χρονικά τοποθετείται πριν περίπου μισό δισεκατομμύριο χρόνια.

Ήταν ένας πρόγονος των σύγχρονων αρθρόποδων, μιας ομάδας που περιλαμβάνει τα μαλακόστρακα, τα έντομα και τις αράχνες.

Κατά την τελευταία πενταετία έχουν έλθει στο φως μερικώς απολιθωμένα νευρικά συστήματα, κυρίως εγκεφάλων, κανένα όμως δεν ήταν τόσο καλοδιατηρημένο.

Footprints

Αρχαία δακτυλικά αποτυπώματα μας αποκαλύπτουν τους ανθρώπους του παρελθόντος

Ανθρώπινα ίχνη διατηρούνται ακόμη και για δεκάδες χιλιάδες χρόνια αποκαλύπτοντας πληροφορίες για τα αντικείμενα και τους δημιουργούς τους
Αρχαία δακτυλικά αποτυπώματα
Αρχαία δακτυλικά αποτυπώματα
Την περασμένη εβδομάδα, θέλοντας να κεντρίσει περισσότερο το ενδιαφέρον του κοινού για την έκθεση «Θάνατος στον Νείλο» που διοργανώνει, το βρετανικό Μουσείο Φιτζγουίλιαμ συνόδευσε τα εγκαίνια με μια ανακοίνωση: την ανίχνευση δακτυλικών αποτυπωμάτων ηλικίας 3.000 ετών σε ένα από τα εκθέματα. Οπως φάνηκε, ο στόχος επετεύχθη, αφού η είδηση τράβηξε όντως τα φώτα της δημοσιότητας και συζητήθηκε στον ξένο Τύπο.Τα συγκεκριμένα «ανθρώπινα ίχνη» από την αρχαία Αίγυπτο δεν είναι ωστόσο τα πρώτα που έχουν βρεθεί ούτε τα αρχαιότερα.
Πινακίδες με γραφή γραμμική Β από την Πύλο
Πινακίδες με γραφή γραμμική Β από την Πύλο
Τα δακτυλικά αποτυπώματα από τις «δικές μας» πινακίδες της Κνωσού και της Πύλου τα ξεπερνούν σε ηλικία, ενώ το παλαιότερο δείγμα του είδους ανάγεται στην Παλαιολιθική Εποχή και στους Νεάντερταλ. Με τις σύγχρονες τεχνολογίες τόσο ο εντοπισμός όσο και η ανάλυση των αρχαίων δακτυλικών αποτυπωμάτων βελτιώνονται διαρκώς αποκαλύπτοντας στους επιστήμονες χρήσιμες πληροφορίες ή και απλώς ανθρώπινες στιγμές του παρελθόντος.

Shopping Bag

Πέντε χιλιάδων ετών το αρχαιότερο φόρεμα στον κόσμο που βρέθηκε στην Αίγυπτο

αρχαιότερο φόρεμα
Είναι εξαιρετικά σπάνιο ένα ρούχο να διατηρηθεί σε τόσο καλή κατάσταση μετά από 50 αιώνες
Ένα φόρεμα 5.000 ετών από την Αίγυπτο μάς προσφέρει μια ιδέα για την μόδα του παρελθόντος.

Ραδιοχρονολόγηση στο λινό ρούχο αποκάλυψε την ηλικία του φορέματος και έδειξε ότι αποτελεί το αρχαιότερο υφαντό ρούχο που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα, αναφέρει το National Geographic.

Το φόρεμα βρέθηκε σε τάφο στην Αίγυπτο.

Πρόκειται για ένα σπάνιο εύρημα, καθώς ελάχιστα είναι τα ρούχα από την αρχαιότητα που κατάφεραν να επιζήσουν μέχρι τις μέρες μας.

Τα υφάσματα που έχουν κατά καιρούς ανακαλύψει αρχαιολόγοι χρονολογούνται 2.000 χρόνια πίσω, σημειώνει η Αλίς Στίβενσον του Μουσείου Petrie Αιγυπτιακής Αρχαιολογίας, συγγραφέας μιας νέας μελέτης στο περιοδικό Antiquity για την ηλικία του ρούχου.

Αντίθετα με άλλα είδη ρούχων που διασώθηκαν, τα οποία μοιάζουν απλά να τυλίγονται γύρω από το σώμα, το φόρεμα φαίνεται πώς ήταν δείγμα υψηλής ραπτικής. Διαθέτει μανίκια, λαιμόκοψη, λεπτές πιέτες και θα μπορούσε να βρίσκεται σε ένα σύγχρονο κατάστημα ρούχων.

Η φθορά στους αγκώνες και τις μασχάλες δείχνει ότι κάποιος κάποτε φορούσε το ρούχο αυτό και ότι δεν χρησιμοποιείτο μόνο σε επίσημες τελετές.

Cow Skull

Συνέντευξη με την παλαιοανθρωπολόγο Μάρτα Μιρασόν Λαρ για το προϊστορικό σκηνικό πολέμου στην Κένυα

δρ Λαρ
Η δρ Λαρ με τον Τζάστους Εντανγκ στο τέλος της εκσκαφής του σκελετού μιας γυναίκας. Η θέση των χεριών υποδηλώνει ότι ίσως οι καρποί της να ήταν δεμένοι.
Το 2012 μια ομάδα αρχαιολόγων που εξερευνούσε μια περιοχή δίπλα στη λίμνη Τουρκάνα στην Κένυα, σκόνταψε πάνω σε μια πρωτοφανή ανακάλυψη: 27 ανθρώπινους σκελετούς με εμφανή σημάδια βίαιου θανάτου. Και αυτά, πριν από 10.000 χρόνια, όταν στην περιοχή ζούσαν προϊστορικές ομάδες κυνηγών-συλλεκτών.

Η ερευνητική ομάδα από το πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ της Βρετανίας που έκανε την ανακάλυψη εξερευνά από το 2008 τη συγκεκριμένη περιοχή του Ναταρούκ. Τα ερωτήματα όμως, στα οποία αναζητούσαν απάντηση οι επιστήμονες και τους οδήγησαν σε αυτή την περιοχή της Κένυας, ήταν τελείως διαφορετικά από εκείνα πάνω στα οποία σκόνταψαν. «Κατά κάποιο τρόπο αυτή η ανακάλυψη εμφανίστηκε σαν πειρατής μέσα στο ερευνητικό μας έργο» λέει στην «Κ» η επικεφαλής της έρευνας, παλαιοανθρωπολόγος, Μάρτα Μιρασόν Λαρ, η οποία μαζί με την ερευνητική της ομάδα, αναζητεί ενδείξεις και δεδομένα που χρονολογούνται πριν από 200.000 χρόνια.

Παρ' όλα αυτά, δεν απέκλιναν από τον στόχο τους χωρίς σοβαρό λόγο. Τα 10.000 χρόνια πριν, αποτελούν για τους παλαιοανθρωπολόγους μια πολύ σημαντική περίοδο της προϊστορίας, αφού τότε έζησαν οι τελευταίοι κυνηγοί-συλλέκτες, ακριβώς πριν κάνει την εμφάνισή της η ποιμενική και η γεωργία στην ανατολική Αφρική. Μέσω μιας ασταθούς δορυφορικής σύνδεσης από τη μέση μιας ερήμου της Κένυας, κάτω από ένα σμήνος κορακιών και μέσα σε μια σκηνή όπου οι συνεργάτες της ανέλυαν τους 27 ανθρώπινους σκελετούς, η δρ Λαρ μίλησε στην «Κ» για τα σπάνια ευρήματά τους και τη σημασία τους στην κατανόηση των ανθρώπινων κοινωνιών.

Σχόλιο: Κένυα: Η αρχαιότερη οργανωμένη και βίαιη επίθεση μιας ομάδας ανθρώπων εναντίον μιας άλλης


Info

Νέα μελέτη δείχνει ότι οι Νεάντερταλ και ο σύγχρονος άνθρωπος είχαν ερωτικές σχέσεις πριν από 100 χιλιάδες χρόνια

Νεάντερταλ
Αναπαράσταση ανθρώπου του Νεάντερταλ στο Μουσείο Προϊστορίας του Εζέ-ντε-Ταγιάκ της Ακουιτανίας στη Γαλλία, που βασίσθηκε σε ανασκαφικά ευρήματα από το Μέτμαν της Γερμανίας.
Οι ερωτικές συνευρέσεις του σύγχρονου ανθρώπου με τον άνθρωπο του Νεάντερταλ χρονολογούνται πολύ νωρίτερα από ό,τι πιστεύαμε ώς σήμερα. Τμήματα ανθρώπινου γενετικού υλικού, τα οποία ανιχνεύθηκαν στο γονιδίωμα ενός Νεάντερταλ, υποδεικνύουν ότι τα δύο είδη διασταυρώνονταν πριν από 100 χιλιάδες χρόνια. Ωστόσο, αρχικώς οι επιστήμονες πιστεύαν ότι τα δύο είδη είχαν αρχίσει να έχουν σχέσεις μόνον αφού ο σύγχρονός άνθρωπος εγκατέλειψε την Αφρική, πριν από 60 χιλιάδες χρόνια.

Η νέα μελέτη, που ανατρέπει την κατάσταση, δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Nature. Ο δρ Σέρτζι Καστελάνο, του Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ της Γερμανίας, αναφέρει ότι οι νέες διαπιστώσεις διαδραματίζουν κομβικό ρόλο στην καλύτερη κατανόηση της Ιστορίας των προγόνων μας.

Γενετική ανάλυση οστών

Πηγή των νέων αποκαλύψεων για τη σεξουαλική ζωή των προγόνων μας είναι τα οστά μιας γυναίκας Νεάντερταλ που βρέθηκαν σε απομακρυσμένο σπήλαιο στα όρη Αλτάι στη Σιβηρία. Η γενετική ανάλυση των οστών έδειξε την ύπαρξη τμημάτων ανθρώπινου γενετικού υλικού, γεγονός που σημαίνει ότι τα δύο είδη (σύγχρονός άνθρωπος και Νεάντερταλ) είχαν διασταυρωθεί πριν από 100 χιλιάδες χρόνια. Βέβαια, παραμένει άγνωστο ποια ήταν η πληθυσμιακή πυκνότητα τόσο των Νεάντερταλ όσο και των σύγχρονων ανθρώπων σε περιοχές που βρίσκονται μεταξύ της Αραβίας και της Κίνας στη δεδομένη χρονική στιγμή.

Σχόλιο: To DNA των Νεάντερταλ ακόμα επηρεάζει τους σύγχρονους ανθρώπους

Όταν οι Νεάντερταλ και οι σύγχρονοι άνθρωποι έγιναν ζευγάρι


Gear

Βρετανία: Ανακάλυψη τροχού 3.000 ετών

τροχός εποχή χαλκού
Αρχαιολόγος αποκαλύψει προσεκτικά τον τροχό 3000 ετών σε ανασκαφή στην Αγγλία
Σε μια σημαντική ανακάλυψη προχώρησαν οι επιστήμονες κοντά στην βρετανική πόλη Πίτερμπορο.

Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ένα τροχό από την Εποχή του Χαλκού.

Το εύρημα χρονολογείται το 1100 έως το 800 πΧ και θεωρείται μοναδικό για τα δεδομένα της Μεγάλης Βρετανίας.

«Η ανεύρεση ολόκληρων τροχών είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Αυτός είναι ο πρώτος που ανακαλύπτεται στη Μ. Βρετανία. Στο παρελθόν είχαν βρεθεί μόνο κάποια τμήματα τροχών», ανέφερε ο Μάρκ Νάιτ, αρχαιολόγος από το Πανεπιστήμιου του Κέιμπριτζ.

Ο χώρος των ανασκαφών θεωρείται η "Πομπηία″ της Βρετανίας, καθώς η πόλη που βρισκόταν εκεί και καταστράφηκε πριν 3000 χρόνια, διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση.


Info

Tα Χόμπιτ της Ινδονησίας ήταν διαφορετικό είδος από τους Homo sapiens

χόμπιτ ινδονησία
Μια νέα μελέτη δείχνει ότι ο μικρόσωμος άνθρωπος που ζούσε στο νησί Φλόρες της Ινδονησίας ήταν ξεχωριστό είδος
Τα απολιθώματα ενός μικροσκοπικού ανθρώπου που ζούσε ως και πριν από περίπου 17.000 χρόνια στο νησί Φλόρες της Ινδονησίας προβληματίζουν εδώ και μία δεκαετία τους επιστήμονες. Οι ειδικοί δεν μπορούν να συμφωνήσουν αν το «Χόμπιτ», όπως το έχουν ονομάσει, αποτελεί ένα άγνωστο ως τώρα ανθρώπινο είδος ή αν ήταν απλώς ένας Homo sapiens με σοβαρές παθολογικές διαταραχές. Μια νέα μελέτη στηρίζει την άποψη που έχουν διατυπώσει πολλοί ειδικοί ότι δηλαδή ο Homo floresiensis ήταν ένας ξεχωριστός μικρόσωμος συγγενής μας.

Μικροσκοπικός και μυστηριώδης

Ο μυστηριώδης Ανθρωπος του Φλόρες ήρθε για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας όταν ολόκληρο το κρανίο και τμήματα του σκελετού ενός εκπροσώπου του ανασκάφηκαν στο ομώνυμο νησί της Ινδονησίας το 2003 (εκτός από αυτό έχουν βρεθεί επίσης στην περιοχή κατάλοιπα από εννέα σκελετούς - τα ευρήματα πιστεύεται ότι είναι ηλικίας 74.000 - 17.000 ετών). Αρχικά οι επιστήμονες νόμισαν ότι το μικροσκοπικό κρανίο που είχαν μπροστά τους ήταν παιδικό, γρήγορα όμως κατέστη σαφές ότι ήταν γυναικείο και ανήκε σε έναν εξαιρετικά μικρόσωμο άνθρωπο - γι' αυτό και τον ονόμασαν «Χόμπιτ», από τη μικροσκοπική φυλή του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών».

Το πολύ μικρού μεγέθους αυτό ενήλικο κρανίο - το οποίο φιλοξενούσε έναν επίσης πολύ μικρού μεγέθους εγκέφαλο - πυροδότησε διάφορες εικασίες, οδηγώντας σε μια διαμάχη μεταξύ των ειδικών σχετικά με την καταγωγή του «κατόχου» του, ο οποίος συνυπήρξε χρονικά με τον σύγχρονο άνθρωπο.

Σχόλιο: Μυστήριο στην Ινδονησία: Εντοπίστηκαν πανάρχαια εργαλεία αλλά όχι οι άνθρωποι που τα χρησιμοποιούσαν


Rose

Ανακαλύφθηκαν απολιθωμένα δηλητηριώδη άνθη ηλικίας 15 εκατ. ετών διατηρημένα σε κεχριμπάρι

απολιθωμένο λουλούδι
Στην εικόνα το πανάρχαιο φυτό που διατηρήθηκε άψογα μέσα στο κεχριμπάρι
Αμερικανοί επιστήμονες ανακάλυψαν ένα άγνωστο και εξαφανισμένο σήμερα πια φυτό, χάρη σε δύο άνθη του ηλικίας 15 έως 20 εκατ. ετών, που βρέθηκαν παγιδευμένα μέσα σε κεχριμπάρι (ήλεκτρο), δηλαδή σε απολιθωμένη κολλώδη ρητίνη δέντρου.

Το όμορφο φυτό ονομάσθηκε «Στρύχνος ηλέκτρι» (Strychnos electri) και κατά πάσα πιθανότητα ήταν δηλητηριώδες, καθώς ανήκει στην οικογένεια ανθοφόρων από όπου παράγεται η θανατηφόρος τοξίνη στρυχνίνη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Τζορτζ Πόϊναρ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Όρεγκον, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για φυτά Nature Plants.

Η συλλογή των ιδιαίτερα καλοδιατηρημένων δειγμάτων, μήκους δέκα χιλιοστών, είχε γίνει στη Δομινικανή Δημοκρατία από το 1986, αλλά μόνο τώρα μελετήθηκαν και έγινε αντιληπτή η σημασία τους.

Το κεχριμπάρι αποτελεί «πηγή» ουκ ολίγων απολιθωμάτων σε καλή κατάσταση που χρονολογούνται έως προ 130 εκατ. ετών και περιλαμβάνουν έντομα, ερπετά και άνθη.

Σχόλιο: Ανακαλύφθηκε απολίθωμα ενός από των πρώτων ίσως φυτών στον κόσμο


Music

Ανακαλύφθηκε μουσικό κομμάτι που είχαν γράψει μαζί οι Μότσαρτ και Σαλιέρι

Μότσαρτ και Σαλιέρι
Μότσαρτ και Σαλιέρι
Ένα μουσικό κομμάτι που είχαν γράψει από κοινού ο Αυστριακός συνθέτης Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και ο Ιταλός μουσικός Αντόνιο Σαλιέρι - στον οποίο ο θρύλος αποδίδει τον θάνατο του πρώτου - ανακαλύφθηκε στην Πράγα.

Η παρτιτούρα, που θεωρείτο εδώ και πολλά χρόνια χαμένη, περιλαμβάνει τη μουσική που έγραψαν μαζί ο Μότσαρτ και ο Σαλιέρι πάνω σε ένα λιμπρέτο του ποιητή Λορέντζο Ντα Πόντε.

Ο Μότσαρτ (1756-1791), μια από τις μεγαλύτερες διάνοιες όλων των εποχών στον κόσμο της μουσικής, είχε επισκεφθεί πολλές φορές από την Πράγα η οποία τότε ανήκε στην Αυτοκρατορία των Αψβούργων της Αυστρίας. Στις 29 Οκτωβρίου 1787 στην πόλη αυτή δόθηκε η παγκόσμια πρεμιέρα της περίφημης όπερας Ντον Τζοβάνι, το λιμπρέτο της οποίας είχε γράψει ο Ιταλός Λορέντζο Ντα Πόντε.

Η φήμη, την οποία απορρίπτουν οι ειδικοί, ότι ο Σαλιέρι (1750-1825) οδήγησε στον θάνατο τον Μότσαρτ επειδή ζήλευε την ιδιοφυία του, οφείλεται εν μέρει στο ποιητικό δράμα Μότσαρτ και Σαλιέρι που έγραψε ο Αλεξάντερ Πούσκιν το 1830.

Ice Cube

H «Μικρή Εποχή των Πάγων της Ύστερης Αρχαιότητας» συνέβαλε στην πτώση του Βυζαντίου

αγία σοφία
Μία ξαφνική παρατεταμένη -και όχι σύντομη όπως θεωρείτο μέχρι σήμερα- περίοδος κρύου στο βόρειο ημισφαίριο κατά τον 6ο και 7ο αιώνα, μεταξύ 536 και 660 μ.Χ., συνέβαλε σε δραματικές κοινωνικές αναστατώσεις, στην εξασθένηση της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Βυζαντίου) και στην επέκταση των Αράβων. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας επιστημονικής έρευνας, που για πρώτη φορά ονομάζει αυτή την περίοδο «Μικρή Εποχή των Πάγων της Ύστερης Αρχαιότητας».

Οι ερευνητές του διεθνούς διεπιστημονικού προγράμματος "Past Global Changes-PAGES" (Παρελθούσες Παγκόσμιες Μεταβολές), με επικεφαλής τον δενδροκλιματολόγο Ουλφ Μπίντγκεν του Ελβετικού Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Ερευνών, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών Nature Geoscience, χρησιμοποίησαν της τεχνική της μελέτης δακτυλίων δέντρων από τις Ευρωπαϊκές 'Αλπεις και τα Όρη Αλτάι (όπου συναντιούνται Ρωσία, Κίνα, Μογγολία και Καζακστάν), για να δείξουν ότι η εν λόγω περίοδος υπήρξε ασυνήθιστα κρύα σε όλη την Ευρώπη και την Ασία, σε σχέση με τα προηγούμενα 2.000 χρόνια.

Η κλιματική αλλαγή αποδίδεται κυρίως σε μια σειρά από μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις, που συνέβησαν διαδοχικά κατά τα έτη 536, 540 και 547 μ.Χ. Η μαζική συσσώρευση σωματιδίων στην ατμόσφαιρα μπλόκαρε τις ακτίνες του Ήλιου και έριξε τη θερμοκρασία για δεκαετίες κατά περίπου τέσσερις βαθμούς Κελσίου. Επιπλέον, οι εκρήξεις ηφαιστείων συνέπεσαν με ένα «ηλιακό ελάχιστο», δηλαδή με μια περιοδική μεγάλη μείωση της ηλιακής ακτινοβολίας. Εξαιτίας όλων αυτών, ο Μπίντσεν έκανε λόγο για «την πιο δραματική πτώση της θερμοκρασίας στο βόρειο ημισφαίριο εδώ και 20 αιώνες».

Σχόλιο: Η εποχή της πτώσης του Βυζαντίου μοιάζει πολύ με τη δική μας: ηλιακό ελάχιστο, διάφορα ξεσπάσματα επιδημιών, ακραία καιρικά φαινόμενα και ηφαιστειακές εκρήξεις. Από τον Φεβρουάριο του περασμένου χρόνου μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί πολλές ηφαιστειακές εκρήξεις: