Αδαμαντωρύχοι ανακάλυψαν στην έρημο της Ναμίμπια στην Αφρική, ναυάγιο πλοίου ηλικίας 500 ετών, φορτωμένο με χρυσά νομίσματα αξίας 13 εκατομμυρίων δολαρίων.

Tο πλοίο Bom Jesus ή Good Jesus, ανακαλύφθηκε από γεωλόγους της εταιρείας διαμαντιών De Beers, τον Απρίλιο του 2008 κοντά στην ακτή Oranjemund.

Η ανακάλυψη του έλυσε ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στην ιστορία των ναυαγίων.

Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά ναυάγια όλων των εποχών και προστατεύεται από την υποβρύχια πολιτιστική κληρονομία της UNESCO.

Το πορτογαλικό πλοίο που απέπλευσε από τη Λισσαβόνα το 1533 με καπετάνιο τον Sir Francisco de Noronha, βυθίστηκε αύτανδρο, μαζί με όλο το πλήρωμα του, ενώ ταξίδευε στην Ινδία.

Οι γεωλόγοι δε βρήκαν αμέσως τον θησαυρό, καθώς ήταν θαμμένος κάτω από την άμμο, αλλά ανακάλυψαν περίεργα κομμάτια από ξύλο και μέταλλο κατά μήκος της παραλίας τα οποία παρέπεμπαν σε ναυάγιο.

Θεωρείται θεϊκό στιλέτο καθώς ανήκει στον Τουτανχαμών. Ποια είναι όμως η προέλευσή του;

Ιταλοί και Αιγύπτιοι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ο σίδηρος που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή της λεπίδας του στιλέτου προέρχεται από μετεωρίτη, αναφέρει το Discovery News.

Για να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια ειδική μέθοδο που ονομάζεται, «φασματομετρία φθορισμού ακτίνων Χ», η οποία αναλύει τη σύνθεση ενός αντικειμένου χωρίς να προκληθεί ζημιά.

Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα επίπεδα κοβαλτίου, σιδήρου και φωσφόρου που περιείχε το μαχαίρι έμοιαζαν με αυτά των χημικών ενώσεων ενός μετεωρίτη που βρέθηκε στην Αίγυπτο το 2000.

Οι αιγυπτιολόγοι πιστεύουν ότι πίσω από τον τάφο του Τουτανχαμών βρίσκεται κρυφό δωμάτιο της Βασίλισσας Νεφερτίτη, χωρίς ακόμα να έχει βρεθεί κάτι που να παραπέμπει σε αυτό.

Ομάδα επιστημόνων που εξερευνά το σπήλαιο Bruniquel στη Γαλλία εντόπισε σε απόσταση 336 μέτρων από την είσοδο της μια σειρά από κατασκευές σε μορφή δακτυλίου. Οι δακτύλιοι αυτοί κατασκευάστηκαν από Νεάντερταλ που χρησιμοποίησαν σπασμένους σταλαγμίτες. Σύμφωνα με τις πρώτες αναλύσεις οι κατασκευές αυτές έχουν ηλικία 176χιλιάδων ετών κάτι που τις καθιστά τις αρχαιότερες κατασκευές από κάποιο ανθρώπινο είδος που γνωρίζουμε μέχρι στιγμής.

Μυστηριώδεις

Πρόκειται για έξι κατασκευές η μεγαλύτερη εκ των οποίων έχει διαστάσεις 6.7x4.5 μέτρα και η μικρότερη 2.2x2.1 μέτρα. «Οι κατασκευαστές τους έπρεπε να μεταφέρουν περίπου δύο τόνους σπασμένων σταλαγμιτών» αναφέρει ο Ντομινίκ Γκεντι, παλαιοκλιματολόγος του Εργαστηρίου Κλίματος και Περιβαλλοντικών Επιστημών της Γαλλίας. «Προς το παρόν η χρήση αυτών των κατασκευών είναι αινιγματική αφού βρίσκονται σε τόσο μεγάλο βάθος στη σπηλιά όπου δεν φτάνει το φως του Ηλιου και άρα δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιούνται είτε ως τόπος διαμονής ή μαγειρικής. Μπορεί να κατασκευάστηκαν για μια πολύ συγκεκριμένη οικιστική ή ακόμη και κοινωνικού-πολιτιστικού χαρακτήρα χρήση» αναφέρει ο Ζακ Ζαμπέρτ, καθηγητής προϊστορίας του Πανεπιστημίου του Μπορντό. Η ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» εκτός των άλλων προστίθεται σε πολλά ευρήματα των τελευταίων ετών τα οποία δείχνουν ότι οι Νεάντερταλ δεν ήταν χαμηλής νοημοσύνης... αγροίκοι αλλά άνθρωποι έξυπνοι, με πολλές ικανότητες και δεξιότητες.

Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν αντικείμενα και άλλα ίχνη σε μια τοποθεσία της βόρειας Κίνας, που δείχνουν ότι οι αρχαίοι Κινέζοι έφτιαχναν μπύρα και μάλιστα από κριθάρι, πριν από τουλάχιστον πέντε χιλιάδες χρόνια, με διαδικασίες όχι πολύ διαφορετικές από τις σημερινές. Η ανακάλυψη είναι εντυπωσιακή εκτός των άλλων αφού όπως φαίνεται ο άνθρωπος χρησιμοποίησε το κριθάρι για την παραγωγή μπύρας πριν το χρησιμοποιήσει ως τροφή.

Προς το παρόν παραμένει ασαφές το πότε ξεκίνησαν να πίνουν μπίρα στην αρχαία Κίνα, ενώ κανείς επιστήμονας δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά τι είδους γεύση είχε η προϊστορική κινεζική μπίρα, καθώς παραμένει άγνωστη η ακριβής συνταγή της, αλλά μάλλον γλύκιζε.

Τα ευρήματα εντόπισαν αρχαιολόγοι με επικεφαλής τον Ζιαζίνγκ Γουάνγκ του Κέντρου Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια των ΗΠΑ και έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση «PNAS».

Η έρευνα έφερε στο φως κεραμικά σκεύη ζυθοποιίας σε δύο σημεία στην περιοχή Μιτζιάγια, που χρονολογούνται στο 3.400 έως 2.900 π.Χ. Η περιοχή κατοικείτο από τον νεολιθικό πολιτισμό των Γιανγκσάο, οι οποίοι πιθανώς εξάπλωσαν στην υπόλοιπη Κίνα τη γνώση της ζυθοποιίας και τη συνήθειά τους να πίνουν μπύρα.

Κιτρινωπά χημικά υπολείμματα, σπόροι και φυτόλιθοι που βρέθηκαν σε κούπες, χωνιά και αμφορείς, δείχνουν ότι τα σκεύη αυτά είχαν χρησιμοποιηθεί για τη ζύμωση της μπύρας, το φιλτράρισμα και την αποθήκευσή της. Εστίες φωτιάς που υπήρχαν στον ίδιο χώρο, πιθανώς παρείχαν την αναγκαία θερμότητα για την πολτοποίηση της πρώτης ύλης.

Μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα θεωρία σχετικά με την περίοδο στην οποία τοποθετείται ο Τρωικός Πόλεμος και την κατάρρευση των «πολύχρυσων» βασιλείων της ανατολικής Μεσογείου της Εποχής του Χαλκού βρίσκεται στο επίκεντρο δημοσιεύματος του New Scientist, το οποίο τιτλοφορείται «World War Zero brought down mystery civilisation of "sea people"» (Ο Παγκόσμιος Πόλεμος Μηδέν που προκάλεσε την πτώση μυστηριώδους πολιτισμού «λαών της θάλασσας»).

Όπως αναφέρεται σχετικά, ο Τρωικός Πόλεμος - για την ακρίβεια, τα γεγονότα τα οποία ενέπνευσαν την Ιλιάδα και τα έργα του Τρωικού Κύκλου, μένοντας στην αιωνιότητα- ήταν στην πραγματικότητα μια πολύ μεγαλύτερη και πιο γενικευμένη σύγκρουση από αυτό που μας δίνει ο Όμηρος να καταλάβουμε. Ο θρυλική αναμέτρηση μεταξύ Αχαιών και Τρώων ίσως να αποτέλεσε μια από τις τελικές πράξεις μιας σύγκρουσης την οποία ένας αρχαιολόγος χαρακτηρίζει «Παγκόσμιο Πόλεμο Μηδέν», που είχε ως αποτέλεσμα την κατάρρευση των κραταιών πολιτισμών της ανατολικής Μεσογείου της Εποχής του Χαλκού, πριν 3.200 χρόνια.

Ο λόγος για αυτόν τον πόλεμο, σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, ήταν ένας πολιτισμός τον οποίο οι περισσότεροι τείνουν να αγνοούν σήμερα, αν και πιθανώς να ήταν πανίσχυρος: Ο λόγος για τους μυστηριώδεις, από πολλές απόψεις, Λούβιους, οι οποίοι γενικά θεωρείται πως σχετίζονταν με τον επίσης ισχυρό πολιτισμό των Χετταίων, ενώ είναι γνωστοί (σχετικά) και για την εξαφανισμένη (ινδοευρωπαϊκή) λουβική γλώσσα.

Κατά τη 2η Χιλιετία π.Χ, ο πολιτισμός είχε ριζώσει στην ανατολική Μεσόγειο, με συνύπαρξη τριών ισχυρών πολιτισμών: Των Μυκηναίων στην Ελλάδα, των Χετταίων στην Ανατολία και του Νέου Βασιλείου στην Αίγυπτο. Ωστόσο, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, μικρότερο μιας γενιάς, οι πολιτισμοί αυτοί είχαν καταρρεύσει όλοι. Οι θεωρίες ποικίλλουν: Κάποιοι μιλούν για τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, άλλοι κάνουν λόγο για φυσικές καταστροφές, και ουκ ολίγοι την αποδίδουν στις συγκρούσεις με τους αποκαλούμενους«Λαούς της Θάλασσας», η ακριβής προέλευση των οποίων δεν έχει προσδιοριστεί και θεωρείται ότι έπληξαν κυρίως τους Χετταίους και τους Αιγυπτίους- χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι οι Μυκηναίοι έμειναν αλώβητοι.

Πρόκειται για ένα από τα πιο μυστηριώδη πρόσωπα στην σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Είναι γνωστός ως ο «Ανθρωπος με την Σιδερένια Μάσκα» και ήταν κάποιος φυλακισμένος στη Γαλλία του 17^ου αιώνα στον οποίο είχε τοποθετηθεί μια σιδερένια μάσκα. Οι απόψεις και θεωρίες για την ταυτότητα του ανθρώπου αυτού είναι πολλές με διασημότερη όλων αυτή που τον θέλει να είναι ο αδελφός του Λουδοβίκου ΙΔ. Αμερικανός καθηγητής ιστορίας υποστηρίζει ότι ανακάλυψε την ταυτότητα του μυστηριώδη φυλακισμένου ο οποίος ήταν ένας... απλός θνητός και πιο συγκεκριμένα ο υπηρέτης ενός κορυφαίου καρδινάλιου.

Εχει διαπιστωθεί ότι το 1669 ή το 1670 κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ συνελήφθη κάποιος με το όνομα Ευστάθιος Ντοζέ χωρίς να υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο για το ποιος ήταν, τι έκανε στην ζωή του και γιατί συνελήφθη. Εχει διαπιστωθεί επίσης ότι ο άνθρωπος αυτός έζησε σε διάφορες φυλακές της Γαλλίας αλλά κάποια στιγμή βρέθηκε και σε μια φυλακή στην Ιταλία. Ο φυλακισμένος πέθανε στις 19 Νοεμβρίου 1703 και κηδεύτηκε με το όνομα Μαρσιολί.

Ο άνθρωπος αυτός συγκέντρωσε το ενδιαφέρον τόσο στην εποχή του όσο και αργότερα επειδή κανείς ποτέ δεν είδε το πρόσωπο του αφού σύμφωνα με όσα είχαν γίνει γνωστά εκείνη την εποχή σε όλη τη διάρκεια της φυλάκισης του φορούσε μια μάσκα φτιαγμένη από μαύρο βελούδο.

Ένας 15χρονος Καναδός από το Κεμπέκ ανακάλυψε μία χαμένη πολιτεία των Μάγια εφαρμόζοντας τη θεωρία του που θέλει τον πολιτισμό αυτόν να επιλέγει την τοποθεσία όπου θα οικοδομήσει τις πόλεις του με βάση το σχήμα των αστερισμών, σε έναν συσχετισμό που κανείς επιστήμονας δεν είχε σκεφτεί μέχρι σήμερα.

Προκαλώντας τον θαυμασμό της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας, ο Ουίλιαμ Γκαντουρί από το Κεμπέκ, παθιασμένος με τον πολιτισμό των Μάγια, ανέλυσε 22 αστερισμούς για να διαπιστώσει ότι εάν συνέδεε επάνω στον χάρτη τα επιμέρους αστέρια των αστερισμών, έπαιρνε ένα σχήμα που αντιστοιχούσε στις τοποθεσίες 117 πολιτειών των Μάγια. Με βάση αυτή τη θεωρία ανέλυσε στη συνέχεια τον 23ο αστερισμό, που περιλαμβάνει τρία αστέρια και δύο μόνο πόλεις των Μάγια στον χάρτη. Σύμφωνα με τη θεωρία, θα έπρεπε, κατά συνέπεια, να υπάρχει και μία 118η πολιτεία του αρχαίου πολιτισμού σε μία απομακρυσμένη και χωρίς πρόσβαση περιοχή της χερσονήσου του Γιουκατάν στο Μεξικό.

Η ανάλυση του οπτικού υλικού από δορυφορικές λήψεις διαφόρων διεθνών διαστημικών υπηρεσιών (της καναδικής Διαστημικής Υπηρεσίας, της NASA και της ιαπωνικής Jaxa) αποκάλυψε τελικά μία πυραμίδια και περί τα τριάντα κτίρια στο ακριβές σημείο όπου τοποθετείται το τρίτο αστέρι του 23ου αστερισμού, όπως ακριβώς υπέδειξε ο νεαρός.

Οπως δήλωσε στην εφημερίδα Le Journal de Montreal ο ειδικός Τηλεεντοπισμού στο Πανεπιστήμιο του Νιου Μπράνσγουικ δρ Αρμάν ΛαΡόκ , το οπτικό υλικό παραπέμπει σε ένα σύνολο γεωμετρικών σχημάτων, τετραγώνων και τριγώνων, που δεν μπορούν να αποδοθούν σε φυσικά φαινόμενα. «Όταν ο δρ ΛαΡόκ επιβεβαίωσε τον περασμένο Ιανουάριο ότι διακρίνει μία πυραμίδα και καμιά τριανταριά κτίρια ήταν καταπληκτικό», δήλωσε στην εφημερίδα ο Ουίλιαμ Γκαντουρί, ο οποίος ονόμασε την πολιτεία, μία από τις πέντε μεγαλύτερες των Μάγια, K'AAK'CHI', Πύρινο Στόμα.

Νέα εντυπωσιακά ευρήματα ήρθαν στο φως τις τελευταίες 20 ημέρες, με την ανασκαφή που πραγματοποιείται στην περιοχή του Φαληρικού Δέλτα, στο πλαίσιο του έργου για την κατασκευή του Κέντρου Πολιτισμού-Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος». Τα ευρήματα παρουσίασε στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) η έφορος αρχαιοτήτων Δυτικής Αττικής, Πειραιώς και Νήσων Στέλλα Χρυσουλάκη, η οποία εισηγήθηκε τη συνέχιση της ανασκαφής λόγω της σπουδαιότητας των ευρημάτων.

Στο νότιο τμήμα του σκάμματος και μάλιστα στην ανώτερη στρώση της νεκρόπολης, δηλαδή σε βάθος μόλις 2,5 μέτρων από την επιφάνεια, ανακαλύφθηκε πολυάνδριο, ομαδική ταφή 80 δεσμωτών, οι οποίοι είναι τοποθετημένοι ο ένας δίπλα στον άλλο, αρκετοί δε από αυτούς φέρουν χειροπέδες. Το σημαντικό στοιχείο του ευρήματος είναι ότι μπορεί να χρονολογηθεί με ασφάλεια εξαιτίας δύο τριφυλλόστομων οινοχόων που βρέθηκαν, τοποθετώντας το στο τρίτο τέταρτο του 7ου αιώνα, γεγονός που ενδέχεται να το συνδέει με το Κυλώνειον Άγος.
Από την ομαδική ταφή των 80 ανδρών έχει καθαριστεί το 50% και φαίνεται ότι είναι νέοι άνδρες, καλοζωισμένοι, με άριστη οδοντοφυΐα, και εκ πρώτης όψεως δεν έχουν κατάγματα στα οστά. Ένας μόνο, είχε αιχμή βέλους καρφωμένη στον ώμο και η εξήγηση είναι πως ίσως είχε αιχμαλωτιστεί.

Από την άποψη της ταφονομίας, στο σημείο αυτό της νεκρόπολης εμφανίζεται για πρώτη φορά μια συνεπής διάταξη στο χώρο, τόσο για τις ταφικές πυρές όσο και για τους κιβωτιόσχημους τάφους και σαφής προσανατολισμός Β-Ν που είναι παράλληλος με την αρχαία ακτογραμμή.

O Eλιασίμπ, ο επιμελητής του απομακρυσμένου φρουρίου της ερήμου, λάμβανε τις εντολές του γραπτά, με σημειώματα χαραγμένα με μελάνι πάνω σε κομμάτια αγγείου. Οι παραγγελίες για κρασί, αλεύρι και λάδι που βρέθηκαν στο φρούριο Αράντ της Ιουδαίας μοιάζουν με συνηθισμένες λίστες που ετοιμάζουμε για τα ψώνια. Μια νέα ανάλυση αυτών των σημειωμάτων υποδεικνύει ότι τελικά πολλά περισσότερα άτομα γνώριζαν γραφή και ανάγνωση στους Αγίους Τόπους το 600 π.Χ., διαπίστωση, όπως αναφέρουν επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Ισραήλ, που θα μπορούσε να επηρεάσει ακόμα και τη μακρά αντιπαράθεση σχετικά με τη συγγραφή των βιβλικών κειμένων.

Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences, συνδυάζει την αρχαιολογία, την εβραϊκή Ιστορία και τα εφαρμοσμένα μαθηματικά, κάνοντας χρήση καινοτόμων τεχνικών, όπως είναι επεξεργασία ψηφιακών εικόνων, αλλά και ενός αλγορίθμου που διακρίνει ανάμεσα στους διαφορετικούς γραφείς. Με βάση τη στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων και λαμβάνοντας υπόψη το περιεχόμενο των κειμένων που επελέγησαν, οι ερευνητές κατέληξαν ότι έξι διαφορετικά χέρια έγραψαν τα 18 μηνύματα περίπου την ίδια εποχή. Αρα ακόμα και οι απλοί στρατιώτες μπορούσαν να διαβάζουν και να γράφουν.

«Υπάρχει και κάτι ψυχολογικώς ενδιαφέρον πέρα από τις στατιστικές», επισημαίνει ο καθηγητής Ισραέλ Φίνκελσταϊν, του τμήματος Αρχαιολογίας και Αρχαίων Πολιτισμών της Εγγύς Ανατολής του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ. «Οι άνθρωποι αυτοί γνωρίζαν να διαβάζουν και να γράφουν χωρίς να κάνουν λάθη».

Μπορεί οι σύγχρονοι άνθρωποι να είμαστε ολίγον Νεάντερταλ, αφού ακόμη κουβαλάμε μέσα μας μερικά γονίδιά τους, όμως αυτό δεν ισχύει για το «ανδρικό» χρωμόσωμα Υ, το οποίο- αντίθετα με το χρωμόσωμα Χ- περνά αποκλειστικά από πατέρα σε υιό.

Επιστήμονες από διάφορες χώρες για πρώτη φορά «διάβασαν» το χρωμόσωμα Υ ενός Νεάντερταλ και διαπίστωσαν ότι οι σύγχρονοι άνδρες δεν διαθέτουν στο χρωμόσωμα Υ γονίδια από τους Νεάντερταλ. Τα νεαντερτάλεια γονίδια του χρωμοσώματος Υ προφανώς εξαφανίσθηκαν από το ανθρώπινο γονιδίωμα εδώ και πολύ καιρό.

Μέχρι τώρα η ανάλυση του DNA των Νεάντερταλ προερχόταν από απολιθώματα γυναικών Νεάντερταλ ή από μιτοχονδριακό DNA, το οποίο περνά στα παιδιά τόσο από τον πατέρα, όσο και από τη μητέρα. Για πρώτη φορά αποκωδικοποιήθηκε ένα χρωμόσωμα Υ από Νεάντερταλ, το οποίο έως τώρα αποτελούσε τον «κρίκο» που έλειπε για να υπάρξει μια πλήρης εικόνα για το γονιδίωμα των Νεάντερταλ.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή γενετικής Κάρλος Μπουσταμάντετης Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια ανέλυσαν το χρωμόσωμα Υ ενός Νεάντερταλ που είχε βρεθεί στην Ισπανία. Είναι ήδη γνωστό ότι το DNA του σύγχρονου ανθρώπου προέρχεται από τους Νεάντερταλ σε ποσοστό από 2% έως 4% περίπου, ανάλογα με την ήπειρο (στην Ευρώπη είναι γύρω στο 2%), πράγμα που οφείλεται στις επιμειξίες μεταξύ ομάδων Νεάντερταλ και «εμφρόνων ανθρώπων» (Homo sapiens) πριν από περίπου 50.000 χρόνια.