Ο χώρος της θυσίας είναι γνωστός ως Χουαντσακίτο- Λας Λάμας και βρίσκεται στα βόρεια της επαρχίας Χουαντσάκο του Περού.

Οι θυσίες παιδιών, σύμφωνα με τους ερευνητές, ήταν μια απόπειρα εξευμενισμού των θεοτήτων και των υπερφυσικών δυνάμεων της περιοχής, στις οποίες αποδίδονταν τα καταστροφικά φαινόμενα από τις κλιματολογικές αλλαγές, παρόμοια με αυτά του Ελ Νίνιο, όταν διαπιστώθηκε πως οι «συμβατικές» θυσίες ενηλίκων «δεν απέδιδαν».

Ενα πολύ βασικό στοιχείο στο να καταλάβουν οι ειδικοί γιατί οι Τσιμού προχώρησαν σε αυτή τη θυσία, έρχεται από το παχύ στρώμα λάσπης που βρέθηκε άθικτο πάνω από την άμμο που είχαν θαφτεί τα θύματα.

Καθότι πρόκειται για έρημο, το στρώμα λάσπης υποδεικνύει πως σε κάποια περίοδο, ισχυρή βροχή έπληξε την περιοχή, που κλιμακωτά επηρέασε τα καιρικά στοιχεία. Ενας τέτοιος κατακλυσμός θα κατέστρεφε εξ ολοκλήρου την περιοχή των Τσιμού, με πλημμύρες των καλλιεργειών, νεκρά ψάρια και αφανισμό των ανθρώπων.

Ο αρχαιολόγος Γκάμπριελ Πριέτο του Πανεπιστημίου του Τρουχίγιο, στο Περού σε συνεργασία με την συνεργάτη του Κάτια Βαλαντάρες, βασικοί ερευνητές και συντάκτες της έκθεσης, καταγράφουν ίχνη - βήματα από σανδάλια ενηλίκων και ξυπόλυτων παιδιών απόλυτα διατηρημένα καθώς και σημάδια πως τα λάμας είχαν συρθεί στο σημείο της θυσίας. Τα παιδιά σύμφωνα και με τους δύο περπάτησαν μέχρι το Τσαν - Τσαν, προάστιο της πρωτεύουσας Τσιμού.

«Η εικόνα που πλέον σκιαγραφείται είναι πως κάτω από δριμύ καιρικά φαινόμενα και μεγάλες κλιματολογικές διαταραχές, η ανθρωποθυσία των παιδιών πρέπει να ήταν το μόνο μέσο επικοινωνίας με το υπερφυσικό» δήλωσε ο βιοαρχαιολόγος Χάαγκεν Κλάους από το πανεπιστήμιο του Τζώρτζ Μέϊσον της Βιρτζίνια.

Γιά να συμπληρώσει η επίσης βιοαρχαιολόγος του Πανεπιστημίου του Βάντερμπιλτ, Τίφινη Τανγκ, πως «οι ηγέτες των Τσιμού με αυτή τους την ενέργεια, επέδειξαν στους πολίτες τους μέχρι που ήταν διατεθειμένοι να φτάσουν προκειμένου να κατευνάσουν τους Θεούς και να προστατεύσουν την κοινότητα».