Το σκάκι θεωρείται- όχι αδίκως- από πολλούς ως ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς των παιχνιδιών στρατηγικής. Η ίδια του η φύση δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης: Δύο ίσοι στρατοί, αντιμέτωποι σε ένα πεδίο μάχης όπου τα πάντα είναι εμφανή, χρησιμοποιώντας τους ίδιους κανόνες, με τελικό στόχο την απόλυτη, άνευ συμβιβασμού νίκη και μόνο όπλο τη στρατηγική σκέψη των παικτών.
Το σκάκι είναι αναμφίβολα ένα πολεμικό παιχνίδι: Ο αιώνιος πόλεμος ανάμεσα στα λευκά και τα μαύρα αποτελεί αναμφίβολα ένα εργαλείο «ακονίσματος»/ εκγύμνασης του μυαλού, καθώς «διδάσκει» τον παίκτη να σκέφτεται μπροστά, να προβλέπει ακολουθίες κινήσεων - δικές του και του αντιπάλου- και να επιζητεί λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα με ποικιλία παραγόντων. Για πολλούς αποτελεί εργαλείο και μέθοδο πνευματικής άσκησης/ εκπαίδευσης, ειδικά σε τομείς όπως η στρατιωτική τέχνη/ εκπαίδευση.
Ωστόσο, το κατά πόσον το σκάκι έχει όντως πραγματική σχέση με τον αληθινό πόλεμο αποτελεί αντικείμενο συζήτησης, με τις απόψεις να διίστανται. Βασική διαφορά είναι η πολύ «οργανωμένη» φύση του, εν αντιθέσει με την χαοτική φύση του πραγματικού πολέμου:
το σκάκι είναι ένα παιχνίδι γύρων, όπου οι δύο αντίπαλες δυνάμεις είναι εντελώς ισοδύναμες, και τα πάντα είναι φανερά.
Ο πόλεμος εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο, οι αντίπαλες δυνάμεις είναι σπανίως ισοδύναμες, η «ομίχλη του πολέμου» (fog of war- η αβεβαιότητα όσον αφορά στις πληροφορίες περί του περιβάλλοντος/ θεάτρου επιχειρήσεων και των δυνατοτήτων του αντιπάλου)
κυριαρχεί, υπάρχουν άγνωστοι παράγοντες (όπως, για παράδειγμα, μια ενέδρα, ή απρόσμενη εμφάνιση ενισχύσεων)
και δεν υπάρχει η δυνατότητα αναπλήρωσης απωλειών (πέραν της ιδιαιτερότητας της προαγωγής του πιονιού σε βασίλισσα). Γενικότερα, η παντελής απουσία του παράγοντος «τύχη» από την σκακιέρα θεωρείται (δικαιολογημένα) ως ένα από τα μειονεκτήματά του όσον αφορά στον «ρεαλισμό» ως μέσου στρατιωτικής πνευματικής εκπαίδευσης: Πολύ απλά, διέπεται από πολλούς, σαφείς και απαράβατους κανόνες, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τον ίδιο τον πόλεμο. Αντίστοιχα είναι τα δεδομένα και στο κινεζικό παιχνίδι του «Γκο», το οποίο θεωρείται από πολλούς το «αντίπαλον δέος» - και αντιπροσωπεύει μια διαφορετική φιλοσοφία πολέμου, καθώς, τη στιγμή που το σκάκι αποσκοπεί στην ήττα του εχθρικού στρατού, το «Γκο» επικεντρώνεται στον έλεγχο περιοχών (επίσης, ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στο «Σατράντζ», το οποίο θεωρείται η περσική εκδοχή του σκακιού, και έχει επίσης κοινά «στρατιωτικά» χαρακτηριστικά).
Σχόλιο: Οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης ακολουθεί την, και συντελεί στην, πορεία που χάραξε η αμερικανική πολιτική για χώρες της Μέσης Ανατολής, οδηγεί ολόκληρη την Γηραιά Ήπειρο προς την καταστροφή.
Η τύφλωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώπιον της, καταστροφικής γι' αυτήν, στρατηγικής των ΗΠΑ