Ο Σι Τζινπίνγκ σε συνάντηση με τον Πούτιν στην Κίνα
Μπορεί ο Σι να τα καταφέρει; Αυτό είναι το μεγαλύτερο πολιτικό ερώτημα στον κόσμο σήμερα. Ναι μπορεί, μου λένε κάποιοι στο Πεκίνο. Οχι δεν μπορεί, λένε άλλοι. Οι σοφοί γνωρίζουν ότι ουδείς γνωρίζει.
Στην Ουάσιγκτον μαίνεται σφοδρή διαμάχη σχετικά με το αν οι ΗΠΑ πρέπει να αλλάξουν πολιτική απέναντι στην Κίνα, απαντώντας στη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση που δείχνει η Κίνα υπό την προεδρία του Σι Τζινπίγνκ. Στις κινήσεις του Κινέζου προέδρου περιλαμβάνεται η ανάπτυξη πυροβολικού στα ανεκδιήγητα τεχνητά νησιά που κατασκευάζει η Κίνα σε υφάλους στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Ενα ερώτημα με παγκόσμια σημασία είναι αν η Κίνα μπορεί να συντηρήσει τα τωρινά επίπεδα οικονομικής μεγέθυνσης ενώ εξαντλεί τις έτοιμες δεξαμενές φθηνής εργασίας, αποφεύγοντας ταυτόχρονα τις παγίδες στις οποίες έχουν πέσει κάποιες οικονομίες μεσαίου εισοδήματος. Ακόμη περισσότερο από ό,τι σε άλλες χώρες, το μέλλον της εξωτερικής πολιτικής και της οικονομίας της Κίνας εξαρτάται από την ποιότητα των αποφάσεων που θα λάβει το πολιτικό σύστημα. Είναι η πολιτική, ανόητε.
Οι στόχοι του Σι είναι πλέον σαφείς. Προσπαθεί να κατευθύνει μια περίπλοκη οικονομία και κοινωνία, με αλλαγές που υπαγορεύονται από τα ηγετικά κλιμάκια ενός λενινιστικού κόμματος εκκαθαρισμένου, πειθαρχημένου και αναζωογονημένου. Το πράττει σε συνθήκες που δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ τέτοιο κόμμα, προσπαθώντας να συνδυάσει το «αόρατο χέρι» της αγοράς με το «ορατό χέρι» του μονοκομματικού κράτους. Ο Μεγάλος Τιμονιέρης Μάο Τσε Τουνγκ είναι σαφώς μια πηγή έμπνευσης, αλλά ο πραγματιστής μεταρρυθμιστής Ντενγκ Σιαοπίνγκ είναι μια άλλη. Οπως ανέφερε σχόλιο στο επίσημο πρακτορείο ειδήσεων Σινχουά, «για να ανάψει ξανά η φλόγα του έθνους, ο Σι κρατά τον πυρσό του Ντενγκ».
Μέχρι στιγμής η νέα φλόγα αφορά κυρίως την αποκατάσταση του ελέγχου επί του κόμματος, του κράτους, του στρατού και της όποιας κοινωνίας των πολιτών, μετά την εσωτερική κρίση που έγινε σαφής με την περίπτωση Μπο Σιλάι. Ομως, ως κομμουνιστής δεύτερης γενιάς, ο πρόεδρος μπορεί να πιστεύει πραγματικά ότι οι πεφωτισμένοι και ικανοί άρχοντες μπορούν να χειριστούν τα πράγματα καλύτερα ακολουθώντας τον Λένιν, αλλά και σε διαφορετικές εκδοχές, τον Πλάτωνα και τον Κομφούκιο. Ο σινολόγος Ράιαν Μίτσελ σημειώνει ότι, το 1948, ο βετεράνος κομμουνιστής Σι Ζονχούν είχε πει: «Οι πιο αξιαγάπητες αρετές των κομμουνιστών είναι η αφοσίωση και η τιμιότητα». Μιλώντας σε μέλη του κόμματος το 2013, ο γιος του, Σι Τζινπίνγκ, είπε ότι «
τα ηγετικά στελέχη πρέπει να συμπεριφέρονται στον λαό με αφοσίωση και τιμιότητα».
Σχόλιο: Η νέα ελληνική κυβέρνηση αναγεννά τη δημοκρατία και έχει την στήριξη λαών ολόκληρης της Ευρώπης!