Τη μελέτη υπογράφουν αστρονόμοι της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής Σχολής της Λωζάνης (EPFL), οι οποίοι εξέτασαν 72 συγκρούσεις σμηνών γαλαξιών, παρατηρώντας τις σε διαφορετικά στάδια και υπό διαφορετικό πρίσμα.
Η σκοτεινή ύλη είναι ύλη που ούτε αντανακλά ούτε απορροφά ηλιακή ακτινοβολία για αυτό και είναι αόρατη. Γνωρίζουμε όμως ότι υπάρχει λόγω της βαρυτικής επίδρασης που προκαλεί σε ορατές περιοχές του σύμπαντος. Έτσι, ένας από τους καλύτερους τρόπους να μελετήσουμε τη σκοτεινή ύλη είναι να παρατηρήσουμε τι συμβαίνει όταν γαλαξίες που περιέχουν μεγάλες ποσότητες συγκρούονται μεταξύ τους.
Καθώς συγκρούονται δύο σμήνη γαλαξιών, οι αστέρες, τα νέφη και η σκοτεινή ύλη αλληλοεπιδρούν με διαφορετικό τρόπο. Τα νέφη αερίων επιβραδύνονται ή και ακόμη ακινητοποιούνται, ενώ οι αστέρες μένουν ανεπηρέαστοι επειδή έχουν περιορισμένες διαστάσεις, εκτός και αν συγκρουστούν, φαινόμενο σπάνιο.
Οι επιστήμονες ανέμεναν ότι επειδή τα νέφη της σκοτεινής ύλης είναι ομοιόμορφα κατανεμημένα σε κάθε σμήνος θα αλληλοεπιδρούσαν μεταξύ τους όπως τα νέφη αερίων που επιβραδύνονται. Παρόλα αυτά διαπίστωσαν ότι οι μάζες σκοτεινής ύλης εισέρχονται η μία μέσα στην άλλη, χωρίς καμία επίδραση.
«Ξέρουμε πώς αντιδρούν στις συγκρούσεις οι αστέρες και τα νέφη αερίων, όπως και πού καταλήγουν ανάμεσα στα "συντρίμμια". Συγκρίνοντας αυτά τα στοιχεία με τη δράση της σκοτεινής ύλης, μπορούμε να περιορίσουμε τις εναλλακτικές εκδοχές για τη φύση της», λέει στο σάιτ του EPFL ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ από την ελβετική σχολή.
Η παρουσία της σκοτεινής ύλης εκδηλώνεται μόνο από τη βαρυτική αλληλεπίδρασή της με τη συμβατική ύλη. Ωστόσο, δεν αλληλεπιδρά μέσω ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων, γεγονός που εξηγεί γιατί είναι «αόρατη» και δεν μπορεί να ανιχνευθεί απευθείας, μέσω της εκπομπής, διάχυσης ή ανάκλασης ακτινοβολίας.
Τώρα, όμως, η έρευνα των Ελβετών αστροφυσικών αποδεικνύει πως είναι «αόρατη» ακόμη και στον εαυτό της.
Επόμενο βήμα για τους επιστήμονες είναι να ελέγξουν την αντανάκλαση μεταξύ των σωματιδίων και να κατανοήσουν πώς αυτά αλληλεπιδρούν κατά τις συγκρούσεις γαλαξιών.
Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Science.
