παλεο διατροφή
Οι διατροφικές συστάσεις που εκδόθηκαν πριν από σχεδόν 40 χρόνια στη Δύση για περιορισμό της κατανάλωσης λιπαρών δεν είχαν ισχυρή επιστημονική βάση, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.

Παρότι, δε, έκτοτε έχει τεκμηριωθεί πλήρως ότι η υπερκατανάλωσή τους προκαλεί πολλά δεινά στην υγεία, ο στιγματισμός των λιπαρών ως του κύριου εχθρού της υγείας είχε ως συνέπεια να γαλουχηθούν ολόκληρες γενιές με την ψευδή πεποίθηση ότι ο περιορισμός τους είναι το «κλειδί» για υγιή καρδιά και για υγιές σωματικό βάρος.

Με αυτό τον τρόπο, όμως, παραγνωρίστηκε ο ρόλος της ζάχαρης, των γλυκών και των υδατανθράκων (λ.χ. μακαρονάδες, ρύζι, πατάτες) στην παχυσαρκία και στην υγεία, ο οποίος είναι εξίσου σημαντικός, λένε οι ειδικοί.

Η νέα μελέτη διεξήχθη από διεθνή ομάδα επιστημόνων και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση της Βρετανικής Ιατρικής Εταιρείας (BMJ) «Open Heart».

Όπως εξηγούν οι ερευνητές, οι διατροφικές οδηγίες που εκδόθηκαν το 1977 στις ΗΠΑ και το 1983 στη Βρετανία (σ.σ. στις υπόλοιπες χώρες της Δύσης εισήχθησαν αργότερα) συνιστούσαν να μην υπερβαίνει η ημερήσια κατανάλωση λιπαρών το 30% των ημερήσιων θερμίδων.

Από αυτό το ποσοστό, λιγότερο από 10% έπρεπε να προέρχεται από κορεσμένα λιπαρά, τα οποία περιέχονται κυρίως (αλλά όχι μόνο) στα ζωικής προελεύσεως τρόφιμα, όπως το κόκκινο κρέας, τα επεξεργασμένα κρεατικά (λ.χ. λουκάνικα, αλλαντικά, μπέικον), το βούτυρο, οι κρέμες γάλακτος και τα πλήρη γαλακτοκομικά προϊόντα.

Εξετάζοντας, όμως, τις μελέτες που είχαν διεξαχθεί εκείνη την εποχή για το όλο θέμα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν με δυσάρεστη έκπληξη πως είχαν πραγματοποιηθεί μόλις έξι, σε συνολικώς 2.500 άντρες, οι οποίες δεν είχαν κατορθώσει να αποδείξουν πως υπήρχε συσχέτιση ανάμεσα στην χοληστερόλη και τα ποσοστά θανάτου από στεφανιαία νόσου!

Επιπλέον, δεν υπήρχαν μελέτες σε γυναίκες.

Παρ' όλα αυτά, οι αμερικανικές και βρετανικές υγειονομικές Αρχές προχώρησαν στην έκδοση των οδηγιών - πράγμα εντελώς «ακατανόητο», σημειώνουν οι ερευνητές στο άρθρο τους.

Έχει ξανασυμβεί

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι υγειονομικές Αρχές προχωρούν σε εκτιμήσεις και συστάσεις, έχοντας ελλιπή στοιχεία στη διάθεσή τους.

Η πιο «τρανταχτή» περίπτωση λανθασμένης εκτίμησης και, επομένως, συστάσεων αφορά τον ρόλο της διατροφής στην πρόληψη του καρκίνου.

Επί τρεις δεκαετίες (από το 1975 έως το 2005) σύσσωμη η επιστημονική κοινότητα πίστευε πως η υγιεινή διατροφή «μπορεί να αποτρέψει έναν στους τρεις καρκίνους», για να καταλήξει τελικά στο συμπέρασμα ότι το αληθινό ποσοστό είναι σχεδόν το ένα δέκατο.

Ωστόσο όλ' αυτά δεν σημαίνουν ότι η διατροφή δεν παίζει ρόλο στην προάσπιση της υγείας.

Απλώς, αποτελούν υπενθύμιση ότι «μαγικές λύσεις» δεν υπάρχουν και πως η υγεία και η μακροζωία είναι ο συνδυασμός όλων όσων κάνουμε στη διάρκειατης ζωής μας με την κληρονομικότητα και τις συνθήκες διαβίωσής μας.