κόκκινος ουρανός αττική
Το εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα της Τρίτης (3/11) στον ουρανό της Αττικής δεν ήταν το αποτέλεσμα γεωμαγνητικής καταιγίδας υποστηρίζει ο καθηγητής Διαστημικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικός στις μαγνητικές καταιγίδες, Ιωάννης Δαγκλής.

«Δεν υπήρξε γεωμαγνητική καταιγίδα την Τρίτη. Είναι επομένως αδύνατο να επηρεάστηκε το ηλιοβασίλεμα από την ηλιακή δραστηριότητα» δήλωσε στοin.gr ο κ. Δαγκλής.

Ο κ. Δαγκλής εξήγησε ότι οι γεωμαγνητικές καταιγίδες «δεν είναι μετεωρολογικό φαινόμενο και δεν αφορούν τα σύννεφα» και ότι ο βομβαρδισμός της Γης από ηλιακά σωματίδια προκαλεί μεν το γνωστό φαινόμενο του σέλαος, που όμως «εκδηλώνεται πολύ ψηλά στην ατμόσφαιρα, πάνω από τα σύννεφα της τροπόσφαιρας».

Γνωρίζουμε ότι ένας παράγοντας που μπορεί να χρωματίσει τον ουρανό κατά τη δύση του ηλίου είναι τα μικροσωματίδια των ατμοσφαιρικών ρύπων.

Δεδομένου ότι οι τιμές των ρύπων βρίσκονται σε χαμηλά επίπεδα στην ατμόσφαιρά της Γης ο μετεωρολόγος της ΕΜΥ, Θοδωρής Κολυδάς, θεωρεί ότι το φαινόμενο οφείλεται στα «θαμνοειδή» και «ελλειπτικά» σύννεφα (θυσανοσωρείτες, θυσανοστρώματα, φακοειδή) που σχηματίστηκαν σε πολύ υψηλά στρώματα της ατμόσφαιρας, στα 25.000 πόδια και παρέμειναν φωτισμένα περισσότερη ώρα από ό,τι αν βρίσκονταν πιο χαμηλά. Αντανακλούσαν επίσης πλούσιο φως που δεν έχει αλλοιωθεί περνώντας από τα χαμηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας.

Αυτά τα σύννεφα περιέχουν παγοκρυστάλλους, οι οποίοι σκεδάζουν το φως και μπορούν έτσι να δώσουν πιο έντονο χρώμα.

Ένα άλλο ενδεχόμενο που άφησε ανοιχτό ο μετεωρολόγος είναι να έπαιξε ρόλο ο ιονισμός των παγοκρυστάλλων λόγω «βαρυτικών κυμάτων», κυμάτων που εμφανίζονται στην ατμόσφαιρα όταν έρθουν σε επαφή στρώματα αέρα διαφορετικής πυκνότητας (και δεν έχουν καμία σχέση με τα βαρυτικά κύματα της Σχετικότητας του Αϊνστάιν).

Διαφορετική εξήγηση

«Στις ηλιακές καταιγίδες που συνδέονται άμεσα με τη δραστηριότητα του Ήλιου» απέδωσε το ηλιοβασίλεμα ο αστροφυσικός και επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, Διονύσης Σιμόπουλος,

Η δραστηριότητα αυτή οφείλεται κυρίως στην παρουσία μιας γιγάντιας ηλιακής κηλίδας (AR2443), η οποία την 1η Νοεμβρίου εκτεινόταν σε μήκος 175.000 χλμ. από την μία άκρη στην άλλη. Οι ηλιακές κηλίδες είναι αποτέλεσμα της συμπεριφοράς του μαγνητικού πεδίου του Ήλιου και η παρουσία τους επιδρά στα διάφορα γήινα καιρικά φαινόμενα και στις κλιματικές αλλαγές του πλανήτη μας. Οι κηλίδες αυτές εμφανίζονται κυρίως στη διάρκεια έντονης ηλιακής δραστηριότητας, η οποία επαναλαμβάνεται κάθε 11 χρόνια», είπε στο iefimerida ο κ. Σιμόπουλος.

Και συνέχισε: «Την περίοδο αυτή, απελευθερώνονται τεράστια ενεργειακά κύματα φορτισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται από τον Ήλιο, προς όλες τις κατευθύνσεις, δημιουργώντας έτσι τον ηλιακό άνεμο. Η αλληλοεπίδραση του ηλιακού ανέμου και του γήινου μαγνητικού πεδίου είναι ο λόγος που σχηματίζονται πανέμορφα τοπία στον ουρανό και μυστηριώδεις φωτεινές παραστάσεις που αποτελούν το βόρειο και το νότιο Σέλας, σε ύψος που κυμαίνεται από 100 έως 1.000 χιλιόμετρα.

Η παραπάνω, λοιπόν, διαδικασία που επιδρά στα διάφορα γήινα καιρικά φαινόμενα και στις κλιματικές αλλαγές του πλανήτη μας είναι πολύ πιθανό να σχετίζεται με τις πανέμορφες εικόνες του ουρανού που αναρτήθηκαν σε όλα τα social media. Να σημειωθεί πως το βράδυ στις βόρειες περιοχές της Ευρώπης (και ίσως ακόμη πιο νοτιότερα) να εμφανιστεί και το Σέλας».