Αυτού του είδους οι συμπεριφορές θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να προλαμβάνονται οι απόπειρες στα άτομα με αυτοκτονικό ιδεασμό, είπαν οι ερευνητές στο ετήσιο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Κολλεγίου Νευροψυχοφαρμακολογίας (ECNP 2015), που διεξήχθη στο Άμστερνταμ.
Η μελέτη βασίσθηκε σε 2.811 πάσχοντες από κατάθλιψη, οι 628 εκ των οποίων είχαν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας.
Οι επιστήμονες από την Ισπανία που την πραγματοποίησαν διαπίστωσαν ότι υπήρχαν τρεις συμπεριφορές που ήσαν κοινές στους περισσότερους ασθενείς που έκαναν απόπειρα αυτοκτονίας:
- Ήσαν ριψοκίνδυνοι (λ.χ. οδηγούσαν απερίσκεπτα ή επιδείκνυαν επιπολαιότητα τις μέρες πριν την απόπειρα)
- Είχαν ψυχοκινητική ένταση (λ.χ. βημάτιζαν πάνω-κάτω ή έσφιγγαν σπασμωδικά τα χέρια τους)
- Λειτουργούσαν παρορμητικά, δίχως να σκεφτούν πολύ τι κάνουν και αδιαφορώντας για τις συνέπειες των πράξέων τους.
«Διαπιστώσαμε ότι συχνά πριν από μία απόπειρα αυτοκτονίας υπάρχει μία μικρή κατάσταση, στην οποία άλλοτε ο ασθενής βυθίζεται στην κατάθλιψη και άλλοτε δείχνει σαν να έχει μανία», είπε η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Ντίνα Πόποβιτς, ερευνήτρια στο Πρόγραμμα Διπολικών Διαταραχών του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Βαρκελώνης.
«Η κατάσταση αυτή ήταν πολύ πιο συχνή στους ασθενείς που έκαναν απόπειρα αυτοκτονίας. Στην πραγματικότητα, το 40% όσων έκαναν απόπειρα είχαν αυτή την διπλή συμπεριφορά αντί να έχουν μόνο κατάθλιψη - και όσοι είχαν την διπλή συμπεριφορά, είχαν πολύ υψηλότερο κίνδυνο να κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας».
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας υπολογίζει ότι ετησίως αυτοκτονούν πάνω από 800.000 άνθρωποι, ενώ 20πλάσιοι είναι αυτοί που κάνουν απόπειρα.
Σχόλιο: Ο Βίκτωρ Φρανκλ, επιζήσας του Ολοκαυτώματος, πέρασε όλη του ζωή αναλογιζόμενος τα περί θανάτου, ζωής, και όλα στο ενδιάμεσο. Το ερώτημα σχετικά με το νόημα της ζωής, η απώλεια του οποίου φαίνεται να είναι ένα από τα βαθύτερα προβλήματα των συνανθρώπων μας που φτάνουν στο σημείο να αναζητούν τον θάνατο ως ανακούφιση, ο Φρανκλ το συνοψίζει απλά: